Til' We Meet Again, Uno.

ALT. ENDING 1

"You don't have to do this, love naman" I looked at him, all smiles siya. Hindi siya makapaniwala sa hinanda ko para sa kanya.

Yung late dinner talaga, i prepared our favorite lang, steak! Syempre di naman mawawala yon atsaka gusto ko kasi comfortable siya para mapagusapan na yung dapat pagusapan. Gusto kong bumawi. Simple lang naman yung set up. Candles, balloons and yung mga niluto ko with the help of my mom.

Kausap ko na din kasi si Ricci kung nasan na sila since si Juan nga yung nagdr-drive. Siya yung inauupdate ko kung malapit na ganon.

Hindi siya makapaniwala, kitang kita ko sa reaksyon niya ngayon. Nilapitan ko siya, tinginan "Thank you for coming home" sinambit ko yun habang niyayakap siya, grabe miss na miss ko na si Juan. Di ko ma-imagine bakit pinatagal ko pa yung pagiging pabebe ko, eh alam ko naman na sa kanya parin ako uuwi at uuwi.

"Is this forreal?" he questioned, di parin ata nagsisink-in sa mokong na 'to na para sa kanya lahat 'tong nakikita niya.

I nodded, bumitaw siya sa pagkayakap sakin, natawa ako kasi i can see his eyes, teary eye na siya. Umiiling iling siya kasi ayaw niya makita ko yung reaksyon niya. Sobrang speechless niya.

"Hey love... look at me" hinawakan ko yung face niya, he looked at me naman. Upon looking at his eyes, i can say damn, i'm finally home.

"It's real, i'm real! Diba we're gonna work this out?"

Di ko na siya inaantay magsalita, hinablot ko na siya agad at pinaupo kaharap ko.

"Gutom na'ko ang tagal mo" singit kong sabi para naman ma-catch niya yung atmosphere.

"Smile ka, pic kita" Pag sabi niyan, i immediately posed for a photo. Etong jowa ko, pwede 'tong maging photog eh, may future. Gaganda kaya ng shots niya.

"Ano ginawa niyo sa Laguna? Hay nako, alam mo ba nakailang init ako dito. Ang tagal niyo, naprpressure na rin ako kasi ang bagal mag reply ni Ricci sakin" inumpisahan ko na mag kwento sa kanya, gusto ko ma-feel niya na kami 'to, yung dating date namin na puro kwentuhan, landian, mga ganon.

Tumawa naman siya ng mahina habang kumukuha ng pagkain.

"Hey... i was focused on the road atsaka alam mo naman si Ricci mag phone diba ang taas ng brightness eh katabi ko siya... i told him to lower it down kasi nga delikado, naiinis siya kasi di daw niya makita, important daw yung ginagawa niya, para sakin din daw naman" kwento niya habang kumakain.

"I made that" turo ko sa steak na isusubo niya, mukhang nasatisfy ko naman siya sa luto ko.

"Now, i know why it tastes so salty.. you know, it's like ayaw magpakain"

Nag make face ako, sumosobra 'to! Eh ang dami niya na nga kinakain "Excuse me 'no, perfect ko na yan! Plus ikaw lang pinagluluto ko sa lahat ng naging lalaki ko"

Kumunot naman noo niya "Hey! You should be thankful 'no! I'm for keeps! Duh" Pag mine-mention ko talaga mga pasts ko ganyan reaksyon niya eh.

"Pang forever nga eh" bulong kong sabi.

"Boom!" bigla naman niyang sigaw with matching effect pa "Yeah, exactly. You got it right, Ma'am" May pa wink wink pa siyang nalalaman sakin. Lakas talaga ng pandinig neto pag kalandian eh.