Sabah telefonun çalmasıyla uyandım. Arayan annemdi.Annem beni kolay kolay aramazdı.Hızlıca telefonu açıp
"Anne" dedim onu özlemiştim.
Ağlama sesleri geliyordu.
"Ben anneniz değilim"
"Kimsiniz?"
"Anneniz trafik kazası geçirdi ameliyatanede durumuda kırıtik telefonun rehberinde kızım yazıyordu sizi aramam iyi olur diye düşündüm."
Kalbimi biri yerinden sokmüş gibiydi, acıyordu.Nefes alamıyordum telefon elimden düşüp parçalara ayrıldı.Yere hızlıca çöküp zorla nefes almaya çalıştım onla daha bir kere olsun güzel vakit geçirmeden ölemezdi ölmüycekti.Beni şu hileli yalan dünyada tek başıma bırakamazdı.Hayır ölemezdi yaşamam için bir sebepti son sebepim.Eğer annem ölürse bundan sonra yaşamımı güzel gösterecek pencerelerim olmuycaktı.Ağladım,hıçkıra hıçkıra nefes almaya çalıştım ama olmadı ölücektim son gücümle "Anneee" diye bağırdım.Hemen hızlı adımlarla evden çıktım.Nefes almadan koşuyordum bana "Canım kızım"demeden ölmüycekti. Koşarken herkese çarpıyordum.Ağlıyordum "anne" diyerek hiç susmadan ağlıyordum.Hastaneden içeri koşarak girdim.Orda ki görevliye yerini sorup hızlıca hastane merdivenler inden çıktım koridorun sonunda annem büyükannem amcam teyzem duruyordu hızımı daha da yükselterek koşmaya başladım.Birden beni amcam ve teyzem tutu amaliyathaneye girmemem için. babam köşede ağlıyordu herkes beni sakinleştirmeye çalışıyordu.Ameliyathane kapısına doğru bağırıyordum
"Bana canım kızım demeden ölmüyceksin anlıyor musun lanet olası kadın ölmüyceksin buna asla izin vermiycem" diye bağırıyordum .Beni ellerimden tutmuş duvara doğru yaslamışlardı hemşireler koşar adımlarla amaliyathaneden çıkıyor bir hemşire bir diğer hemşireye "Hastayı kaybediyoruz" diyince hızla içeri girdim karnında büyük bir cam vardı karnına saplanmış olmalıydı ağlıyordum."Annem bırakma beni" dediğim son kelimeydi hemşireler beni zorla çıkarmıştı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Son Aşkım ( DÜZENLENİYOR).
Romance"Kapak tasarım Shapeless8 - Sinemofficial8'e aittir"
