Son Aşkım ( DÜZENLENİYOR).

15.Bölüm √

Aradan koskoca 6 gün geçmişti ve biz bugün Uludağa'a tatile gidiyoruz.Gerekli olan herşeyi çantaya yerleştirdik. Servis götürücekmiş bizi 8 saatlik yol midem bulanıp kusmasam iyidir. Korna sesi ile aşağıya fırladık.Azra siyah dar bir tulum ayağına siyah rugan topuklu bir ayakkabı giymişti ben ise siyah yırtık kotumu üstüne mavi askılı bir bluz giymiştim.Servisin kapısı açılıncaya kadar iyiydim karşımda ki çift kişilik koltukta geçen hafta gördüğüm kız ile oturuyordu.Başımı eğerek boş yer aradım Azra bos bir yere bulduğu gibi oturmuştu en arkada ki çift kişilik koltukta Atilla oturuyordu yanı ise boştu arkaya doğru ilerleyecek yanına gidip

"Oturabilir miyim beyefendi?"

"Tabi ki küçük hanım". Diyip güldü.Yanına oturdum.Bana boş bir bakış atarak elinde ki telefonla oynamaya devam etti. Ben ise kulaklığım ve telefonumu çıkarıp Katy Perry- Bırthday açıp dinlemeye başladım. Wattpad'i açıp Değişen Hayatım kitapını açıp okumaya başladım.Kitap bitmişti 2 saat geçmişti daha ve benim uykum gelmişti. Başımı Atilla'nın omzuna yaslayıp gözlerimi kapattım.Gözlerimi yavaşca açıp uyanmam için dürten Azra ve Atilla'ya baktım.Atilla;

"Geldik hadi uyan " diyince Atilla'nın omzuna yasladığım başımı kaldırıp etrafına baktım.Serviste sadece ben Azra ve Atilla vardık.Oturduğum koltuktan tutunup kalktım.

"Bunu giy dışarı çok soğuk donma" Atilla'nın uzatığı montu alıp giydim.6 saat uyumuştum.Servisten inip dışarı çıktık.Hava cidden de çok soğuktu.

"Hepimiz ayrı odalarda kalıcakmışız"

"Peki" dedim Atilla'nın dediğine karşılık.

Biraz daha yürüdükten sonra bir cafeye girdik. Donuyordum,bacaklarımı hissetmiyordum.

"Ben üşüyorum" dedim.

Azra cebinden bir anahtar çıkararak bana verdi.

"Odanın anahtarı hoca dağıtmıştı bu senin odanın anahtarı bence üstünü değiştir istiyorsan senle gelim?".

"Peki,gerek yok hemen değişip gelirim" Diyerek masadan kalkıp dışarı çıktım hava çok soğuktu "Şimdi bu oda nerde" diyerek aramaya başladım. Çam ağaçlarının arkasında sıra sıra mini boyutta evler vardı onlardan biri olduğunu düşünüp oraya doğru yürüdüm.Her kapının üstünde büyük harflerle sayılar yazıyordu anahtarın üstünde 5 yazıyordu. 5 numaralı odayı bulup kapıyı açıp içeri girdim.

Valizim eşyalarım hepsi ortaya bıraklımıştı kırmızı valizin fermuarını açarak içinden üstünde I'm alone yazan siyah sweaterimi giydim altına siyah kotumu giyip üstüme siyah ceketini giydim siyahlara bürünmüştüm botlarımı da giyerek dışarı çıktım kapıyı kitledim.Cafeye doğru yürümeye başladım.Cafeden içeri girdiğimde içeride Tuna,Eren ve üç kızdan başka kimse yoktu. Azra ve Atilla'da yoktu.Neredeydi bunlar? Tuna'gilin masasından bir kız "Hey Toprak bizimle otursana " diyince sikilmişe döndüm amaçları neydi bunların. Boş boş onlara baktım. Kız "Hadi gel "diye tekrarlayınca masalarına doğru yürümeye başladım. Masalarına vardığım adını bilmediğim kız sandalyeyi göstererek gülümsedi boş sandalyeyi geri çekerek oturdum.Masa da bir sessizlik oluşmuştu geçen gün barda Tuna'nin yanına gelen esmer kız

"Merhaba ben Ecem" diyerek küçümseyici bir bakış attı.

"Bende Toprak" diye gülümsedim.

Kız dalga geçerek gibi güldü.Neden gülmüştü bu?Tuna'nın rahatsız olduğu her hâlinden beliydi.Canım sıkılmıştı.

"Tuna ile çıkmıştın değil mi?"

"Evet" dedim

"Hmm.Ama seni sevmedi oynadı senle değil mi?".

Gözlerim dolmuştu ağlamıycaktım.Tuna Ecem denilen kıza dönerek "Kes sesini " dedi hışımla sandalyeden kalkıp koşarak cafeden çıktım. Yok olmak istiyordum gitmek istiyordum buradan Tuna'nın arkamdan geldiğini fark edince koşmaya başladım hiç durmadan hem koşuyor hem ağlıyordum nere geldiğimi bilmiyordum etrafta ağaçlardan başka birşey yoktu Tuna'ya izimi kaybettirmiştir. Ama kaybolmuştum.Yolumu bulabileceğimi düşünüp bir ağacın yanına çömelip oturdum hıçkıra hıçkıra ağlıyordum.

Yaşıyor muydum? Yoksa sadece nefes mi alıyordum?.Yaşayan ölüydüm .Kimse umrum da değildi ölmek istiyordum biran önce kırılmıştım paramparça olmuştum herşey üst üste geldiği için bu hâldeydim. Hayat yine bana bir kazık atmıştı.Hayat bana kutularca mutluluk borçluydu.Şuana kadar herkes beni bir hiç olarak görmüştü ölsem kimsenin umrunda olmuycaktı.Herkes için görünmez,alay konusu oldum.Hissizliği hissediyordum.Ben buydum işte dışarıdan güçlü gibi gözüken ama içeriden kendini boğmaya çalışan.Kimse beni sevsin istemiyordum artık sevilmeyen kız olmak istiyordum. Eskisi gibi.Beni mutlu edicek bir neden bile yok.

Etraf yavaş yavaş kararmaya başlamıştı ve ben yolumu bulmak için çabalamıyordum. Donarak ölücektim hiç yoktan iyi.Hava git gide soğuyordu buza kesmiştim.Elimi oynatamıyordum. Kıpırdamıyordum.Gözlerim yavaş yavaş kapanırken birinin önümde durduğunu gördüm.