အပိုင်း(၃)
ဝေယံမင်း
ထုရိုက်နေတာတောင်မှ သူက အောက်ပြန်ချမပေးပါ။ သူ့ကိုရေထဲကပြန်ဆယ်ပေးပြီးကတည်းက မေ့မျောနေသောသူ့ကိုကြည့်ရင်းရင်ခုန်နေရတာဖြစ်သည်။သူသတိရလာရင်ပြန်သွားမှာကိုစိတ်ပူမိနေသေးသည်။အခုလဲကြည့် အင်္ကျီတွေချွတ်လိုက် အောက်က ဝတ်ထားတာတွေချွတ်လိုက်နှင့် လူကိုလဲဘယ်လိုတွေလုပ်နေမှန်းမသိ....
ရင်တွေတဒိန်းဒိန်း ခုန်ကာမျက်နှာတွေပူနေမိသည်။
ကျွန်တော်က ဒီတိုင်းပြည်ကမင်းသားလေးဆိုတော့ သူက ကျွန်တော့်ရဲ့ကြင်ယာတော်ဖြစ်ရမှာပဲလေ...
အဲ့ဒီလိုခေါ်တာကိုမကြိုက်ဘူးတဲ့...ဘယ်လိုလူမှန်းလဲမသိပါဘူး...
အခုလဲ ရေချိုးခန်း ထဲကိုအတင်းခေါ်နေသည်။ သူ့ဘာသာရေချိုးမှာချိုးတာမဟုတ်ဘူး...
ရေချိုးခန်းထဲရောက်တာနှင့်တံခါးကိုခြေထောက်နှင့်နောက်ပြန်ကန်ကာပိတ်လိုက်သည်။
"ကျန်နေတာတွေပါချွတ်လိုက်လေ..."
သူကပြောရင်းနှင့် လူကိုအောက်ချပေးလေသည်။
ကျွန်တော်ပြေးဖို့ခြေလှမ်းပြင်လိုက်တာနှင့်သူကဖမ်းဆွဲထားကာ...
လူကို အငမ်းမရ လိုက်ကြည့်နေသည်။ရှက်လွန်းတာကြောင့် မျက်နှာလဲဘယ်ဝှက်ထားရမှန်းမသိ...တစ်သက်နှင့်တစ်ကိုယ် အခုလိုမျိုးလဲတစ်ခါမှမခံစားဖူးပါ။
ငါကမင်းသားလေးပဲ ...သူ့ကိုဘာလို့ကြောက်ရမှာလဲ...
အားတင်းကာ ခေါင်းကိုမော့၍ သူ့ကိုပြန်ကြည့်လိုက်သည်။
သူက ချက်ချင်းပဲအားမလိုအားမရဖြစ်သလိုမျိုးလူကို ဆွဲယူကာ ခုနကလိုအတင်းပါးစပ်ချင်းတေ့ပြီး .....
ဘာတဲ့....သူပြောတာတော့... ချစ်လို့နမ်းတာဆိုလားပဲ
ဘာမှန်းတော့မသိပေမဲ့ လူက ကတုန်ကယင် တွေဖြစ်လာရပြန်ကာ သူ့လက်ထဲမှာပျော့ခွေချင်သလိုဖြစ်လာသည်။
..................................
နေရောင်ဝါ
ခေါင်းလေးငုံ့နေပေမဲ့ ဘာတွေစဉ်းစားနေမှန်းမသိ မျက်ခုံးလေးတွေတွန့်သွားလိုက် ပါးလေးတွေနီလာလိုက်နဲ့မို့ သူပြန်မော့အကြည့်မှာ ဖက်နမ်းပစ်လိုက်သည်။
