ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္မင္းသားေလး
..............................
အပိုင္း(၆)
................................
ေဝယံမင္း
"အစကေျပာခဲ့သလိုပဲ မင္းစိတ္ႀကိဳက္ဆံုးျဖတ္ပါ ထြက္သြားခ်င္တယ္ဆိုလဲ မင္းသေဘာပါပဲ"
အခန္းနားေရာက္တာနဲ႔ၾကားလိုက္ရတဲ့မယ္ေတာ့္အသံေၾကာင့္လူကမူးသြားကာ လဲမက်ေအာင္မနည္းထိန္းလိုက္ရသည္။
ေမာင္ကထြက္သြားမွာတဲ့လား။ ဒါေၾကာင့္ေမာင္မေပ်ာ္ႏိုင္ျဖစ္ေနတာေနမွာ...ငါ...ဘာဆက္လုပ္ရမလဲ
မ်က္လံုးေတြလဲျပာေဝလာကာအသက္႐ွဴလို႔မဝေတာ့ေပ။ဆက္ေျပာေနၾကသည့္စကားသံေတြၾကား
ေနရေပမဲ့ ဘာေတြေျပာေနၾကမွန္းသဲသဲကြဲကြဲမၾကားရေတာ့ပဲ လူကပါယိုင္လာသည္။
ထိန္းေနရင္းနဲ႔ပဲ ဘယ္လိုမွမရေတာ့ပဲ ေလာကႀကီးႏွင့္အဆက္အသြယ္ျပတ္သြားေတာ့သည္။
..........................................................
ေနေရာင္ဝါ
ကြၽန္ေတာ္သူ႔ကိုယ္ေလးကိုေပြ႔ကာ ကြၽန္ေတာ္တို႔အခန္း႐ွိရာဆီ အျမန္သြားေနသလို သူ႔အေမကလဲ
သမားေတာ္ေခၚဖို႔ၫႊန္ၾကားေနတာႏွင့္ ညဘက္ႀကီး နန္းေတာ္ထဲမွာ ဆူဆူညံညံ ေတြျဖစ္သြားသည္။
ကြၽန္ေတာ္သူ႔ကိုယ္ေလးကိုေမြ႔ရာေပၚအသာခ်လိုက္ရင္းစိုးရိမ္စိတ္တို႔က ဒီေရအလားျမင့္တက္ေနသည္။တကယ္ဆိုသူလိုက္ခဲ့မည္ဆိုကတည္းက ကြၽန္ေတာ္ေခၚခဲ့သင့္တာပါ။
ခ်စ္သူေတြၾကားမွာလွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ဆိုတာ႐ွိစရာမဟုတ္မွန္းလဲကြၽန္ေတာ္သိပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ သူကြၽန္ေတာ့္အေၾကာင္းေတြသိသြားရင္ အရမ္းထိတ္လန္႔သြားမွာစိုးတာေၾကာင့္
သူ႔ကိုမေခၚျဖစ္ခဲ့တာပါ။အခုေနသူသာတစ္ခုခုျဖစ္သြားရင္ ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ့္ကိုကိုယ္အျပစ္တင္လို႔ဆံုးမွာမဟုတ္ေတာ့ပါ။ သူသာကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ကမ႓ာၻတစ္ခုပါ။
အေတြးတို႔ကေယာက္ယတ္ခတ္ေနရင္း သူ႔ဆံပင္ေလးေတြသပ္တင္ေပးရင္းမ်က္ရည္က်ေနမိသည္။
ေယာက်ာ္းမပီသဘူးပဲဆိုဆိုသူ႔ကိုဆံုး႐ွံုးရမွာကို ကြၽန္ေတာ္အဲ့ဒီေလာက္အထိစိုးရိမ္ပူပန္မိပါသည္။
"အရမ္းစိတ္မပူပါနဲ႔ ေမာင္ေနေရာင္ဝါ...သမားေတာ္ႀကီးစမ္းသပ္ၾကည့္ပါလိမ့္မယ္"
သမားေတာ္ႀကီးက တျခားတစ္ဖက္မွေနရာယူလိုက္ကာ ေဝယံ့ကိုစမ္းသပ္ေပးေနေလသည္။
