ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္မင္းသားေလး
..................................
အပိုင္း(၇)
....................................
ေနေရာင္ဝါ
ကြၽန္ေတာ္သူ႔ကိုယ္ေလးကိုေပြ႔ၿပီးနန္းေတာ္ထဲဝင္လာခဲ့ကာ
"ဦးေရ လုပ္ပါဦး ဒီမွာေဝယံ....."
ကြၽန္ေတာ္ ေဝယံ့မယ္ေတာ္ကိုလွမ္းေျပာၿပီး ကြၽန္ေတာ္တို႔အခန္းဆီအျမန္သြားလိုက္သည္။
အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ေဝယံ့ကိုကုတင္ေပၚခ်ကာသူ႔ေခြၽးေလးေတြသုတ္ေပးရင္း စကားေတြေျပာေနမိသည္။
"ေဝယံ စိတ္ေလွ်ာ့ထားေနာ္....ေမာင္႐ွိတယ္..."
"ေမာင္...ဗိုက္ကအရမ္းနာတယ္....ဟင့္ဟင့္...."
ကြၽန္ေတာ္သူ႔လက္ေလးကိုဆုပ္ကိုင္ကာအားေပးေနမိသည္။သူလဲကြၽန္ေတာ့္
လက္ကိုခပ္တင္းတင္းျပန္ဆုပ္ကိုင္ထားသည္။
"ခဏေလးပဲအားတင္းထားေနာ္ေဝယံ...ေမာင္တို႔ရဲ႕ကေလးေလးကိုျမင္ရေတာ့မယ္ေလ....ေမာင့္ကိုပဲၾကည့္ေနေနာ္ေဝယံ"
ကြၽန္ေတာ္တို႔အခန္းထဲကိုသမားေတာ္ေတြ၊အေႁခြအရံေတြဝင္လာၿပီး ျပင္ဆင္ေနၾကသည္။
နာက်င္မႈေတြကိုေဝယံ့မ်က္ႏွာမွာအထင္းသားျမင္ေနရေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ဘယ္လိုမွ မခံစားႏိုင္ပါ။
ေဝယံနဲ႔အတူကြၽန္ေတာ္ပါမ်က္ရည္ေတြက်ေနမိသည္။
ေဝယံ့ရဲ႕ ေအာက္ပိုင္းကိုသူတို႔ ကာလိုက္ၾကၿပီး ေဆးထိုးလိုက္သည္ထင္သည္။
"ေမာင္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ေဝယံရယ္....ေဝယံနာက်င္ေနရတာေမာင့္ေၾကာင့္ပါ..."
ကြၽန္ေတာ္ေျပာရင္းမ်က္ရည္က်ေနမိေတာ့
"အဲ့ဒီလိုမေျပာပါနဲ႔ေမာင္ရယ္ ေဝယံအခုဘာမွမျဖစ္ေတာ့ဘူးေနာ္...အခုမနာေတာ့ပါဘူး
ေမာင္ရဲ႕...ေဝယံ့ကိုပဲၾကည့္ေနၿပီးအားေပးေလ....ေနာ္ေမာင္"
ကြၽန္ေတာ္ေခါင္းကိုသာတြင္တြင္ညိတ္ျပေနမိသည္။
ေဝယံသတိေမ့မသြားဘူးဆိုေတာ့ ထံုေဆးေပးလိုက္တာျဖစ္မည္။
ဒီကလူေတြေဆးပညာကြၽမ္းက်င္ၾကတာကိုေက်းဇူးတင္ရမွာပင္။
သူတို႔ကြၽမ္းက်င္စြာလုပ္ကိုင္ေနတာေၾကာင့္ ေဝယံလဲနာက်င္မႈသက္သာေနသည္။
