အပိုင္း(၄)
.........................
ေနေရာင္ဝါ
သူမယ္ေတာ္လို႔ေခၚလိုက္ေသာလူႀကီးကို အံ့ျသတႀကီးေမာ့ၾကည့္ေနမိတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာသြားသည္မသိ...
"ေမာင္ေတာ္..."
သူ႔အသံခပ္အုပ္အုပ္ေလးၾကားရမွ သတိျပန္ဝင္ကာမ်က္ႏွာကိုေအာက္ျပန္ငံု႔လိုက္မိသည္။
ေယာက်ာ္းမွေယာက်ာ္းအစစ္ပါ။ ဘာေၾကာင့္မယ္ေတာ္ဟုေခၚရသလဲဆိုတာစဥ္းစားလို႔ကိုမရ
သူ႔မိဘႏွစ္ပါးစလံုး အမ်ိဳးသားေတြပဲျဖစ္သည္။
ေယာက်ာ္းမွနွစ္ေယာက္လံုးခန္႔ညားေခ်ာေမာၾကသူေတြပဲျဖစ္သည္။
အဲ့ဒါေၾကာင့္မနက္က ေဝယံက သူကိုယ္ဝန္႐ွိမွာေၾကာက္တယ္လို႔ေျပာတာကိုး
"ၾကားလား.ဘုရင္ႀကီး...ေမာင္ေတာ္တဲ့ေခၚေနတာ..."
"ဟုတ္ပါၿပီ...ကိုယ္အ႐ွံုးေပးပါတယ္...မိဖုရားႀကီးရယ္"
သူတို႔လင္မယားကေတာ့ ဘာေတြအထာေပါက္ေနသည္မသိ...
ကြၽန္ေတာ္လဲယံုရမလိုလို မယံုရမလိုလို ျဖစ္ေနမိသည္။
ေနာက္ေတာ့မွ ...
ငါစိတ္ကူးယဥ္ကမၻာထဲေရာက္ေနတာပဲေလ
ဘာမဆိုျဖစ္ႏိုင္တာပဲဟုေတြးမိလိုက္သည္။
အဲ့ဒီလိုေတြးမိလိုက္တာႏွင့္ သူ႔ကိုဆံုး႐ွံုးမခံႏိုင္သည့္စိတ္က ခ်က္ခ်င္းဝင္ေရာက္လာကာ စားပြဲခံုေအာက္ကေနသူ႔လက္ကေလးကိုဆုပ္ကိုင္မိၿပီးသားျဖစ္ေနေလသည္။
သူက ကြၽန္ေတာ့္ဘက္လွည့္ကာၾကည့္ရင္း ကြၽန္ေတာ့္ကိုျပံဳးျပၿပီး ကြၽန္ေတာ့္လက္ကိုျပန္လည္ဆုပ္ကိုင္ေပးေလသည္။သူ႔မိဘေတြေ႐ွ႕မို႔ကြၽန္ေတာ္အားငယ္ေနတယ္မ်ားထင္သြားတာလားမသိ။
"ၾကည့္ရတာေတာ့ ခရီးေရာက္ၿပီးပံုပဲ...ဟုတ္ရဲ႕လားသားေတာ္"
"မယ္ေတာ္ကလဲ..."
"မယ္ေတာ္ကလဲလုပ္မေနနဲ႔...ခ်က္ခ်င္းႀကီး ကိုယ္ဝန္႐ွိသြားရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ"
သူဘာမွျပန္မေျပာေတာ့ပဲမ်က္ႏွာေလးနီေနကာ မုန္႔ေတြသာငံု႔စားေနေလသည္။
ဒါ...ဒါဆို ကေလးေမြးတယ္ဆိုတာေနာက္ေနတာမဟုတ္ဘူးပဲ...
သူ႔ကို ဗိုက္ပူပူေလးနဲ႔ျမင္ၾကည့္လိုက္ရင္း ျပံဳးမိလိုက္ေသးသည္။
ကိုယ္ခ်စ္တဲ့လူကိုက်ေတာ့လဲ ဘယ္လိုပံုပဲျဖစ္ျဖစ္ခ်စ္ေနမိမွာပါပဲေလ...
