Rood - On Hold

16

POV Noud

Het heeft geen zin volgens haar. Maar volgens mij wel. Ik geloof erin. En ik laat me niet tegenhouden.

Ik ga niet weer toe kijken hoe iemand uit mijn leven stapt, zoals mijn moeder. Dit keer ga ik er wat aan doen. Ik mag het niet laten gebeuren.

Ik ben het verschuldigd aan mijn moeder. Ze zou me verrot slaan als ik Astère laat lopen. Alweer.

Ik weet wat ik wil. En wat ik wil, dat krijg ik. Niemand zal mij in de weg staan. Ik weet dat ze het waard is.

"Astère." Brom ik terwijl ik weer achter haar aan loop. Het weglopen begint me te irriteren. "Waarom geef je me geen kans?"

"Hoe vaak heb ik dat al gedaan?"

"Nooit." Ik hef mijn stem. "Je had altijd in gedachten dat het toch niet zou werken."

Ze staat stil en zegt niks. Het moest gezegd worden, anders drong het niet tot haar door.

"Elke keer hoorde je de stemmen in je hoofd zeggen dat ik je toch teleur zou stellen. Dat ik toch weer zou bewijzen waarom het niet kan."

Ze laat haar hoofd zakken.

"Laat me nu een keer bewijzen dat het wél kan." Ga ik verder. Als ik nu doorpak, wil ze het wellicht met al haar weerstand geloven. "Sta er voor open. Helemaal. Zonder vooroordelen."

Ze kijkt me aan. Zucht. En er verschijnt een kleine, bescheiden glimlach. Een glimlach die niet haar bedoeling was, maar een glimlach die er toch is.

Ze zet haar stappen naar het huis en knikt naar mij op een 'kom mee' manier. Dat laat ik me natuurlijk geen twee keer zeggen. Als een eendje die zijn moeder volgt loop ik haar achterna.

Aangezien het park dichtbij Astères huis is, zijn we er binnen 2 minuten al. Tijdens dat ik achter haar liep kon ik het niet helpen om soms naar haar swingende heupen te kijken. Ik werd er opgewonden van. En dat is niet handig. Want nu wil ik haar zoenen.

Zodra ze de achterdeur open heeft gedaan en een stap binnen heeft gezet, draait ze zich om naar mij. 

"Beloof dat je je best gaat doen." Zegt ze dringend. Ik stap ook het huis binnen.

Ik knik terwijl ik mijn lip lik tijdens het kijken naar haar lippen.

"Doe dat nou niet." Zegt ze zodra ze ziet wat ik doe.

"Wat dan?" Vraag ik uitdagend.

Haar blik gaat van mijn ogen naar mijn lippen en weer terug naar mijn ogen.

"Fuck it."

En met die laatste woorden maakt ze duidelijk dat ze gaat doen wat ze wil.

Ze drukte haar volle lippen op de mijne en legt daarbij haar hand op mijn wang, om mijn hoofd te sturen.

Ik kus haar terug. Na al die tijd. Ik mag haar weer kussen. Ik kan haar weer kussen. Ik kus haar weer.

Alles lijkt weer op zijn plek te vallen. Met één kus voel ik me beter dan dat ik me in tijden heb gevoeld.

Ze trekt haar hoofd terug uit de lange kus. Maar als die ene kus er eenmaal is, kan ik het daar niet bij laten. Dat weet ze.

Ze zet een paar stappen achteruit en grijnst terwijl ze ziet hoe mijn verlangen naar haar vergroot. Op één plek word er nog iets vergroot. Letterlijk.

Ze kijkt er naar. Ze ziet hem. Ze ziet dat hij gegroeid is. Door haar. Dat vind ze leuk. Ze geniet ervan.

Ze kijkt me uitdagend aan, wachtend op mijn volgende stap die komen gaat.

Ik trek mijn jas - die ik snel had aangetrokken om achter haar aan te lopen naar het park - uit en gooi hem van me af.

Haar handen reiken naar de knoopjes van haar blouse. Tegelijkertijd loop ik op haar af, pak ik haar hoofd met beiden handen vast en druk ik weer mijn lippen op de hare. Dit keer blijft het niet bij alleen een kus. En ik hoop dat het verder gaat dan zoenen.

Ze laat het zoenen haar niet storen bij het open maken van haar knoopjes. Dat weet ik aangezien ik met mijn rechterhand ook naar haar knoopjes reik. Zodra ze dit merkt laat ze het aan mij over. Ik haal ook mijn linkerhand erbij om ze sneller open te krijgen.

De handen van Astère grijpen naar mijn shirt om deze vervolgens over mijn hoofd uit te trekken.

Nu weet ik het zeker.

Vandaag wordt ze weer de mijne.