Rood - On Hold

19

Ik gooi de deur open. Van mijn kamer.

Ik zie Mette haar blote benen. Ze had een jurkje aan. Het is een warme zomerdag. Ja, hád een jurkje aan. Dat jurkje zit inmiddels over haar hoofd heen zodat haar zicht geblokkeerd is. Ze kan niet zien wat hij doet. Ze kan het alleen aanvoelen en laten gebeuren. Hij heeft haar polsen in het matras gedrukt. Mijn matras.

"Als jij niet heel snel maakt dat je weg komt." Brom ik. Ik voel intense woede opborrelen. Als hij niet snel is, zal ik hem tussen zijn benen trappen. En hard.

"Max!" Hef ik mijn stem nog harder. Hij kijkt om. Hij heeft zijn geslachtsdeel met één hand vast, Mettes polsen heeft hij in zijn andere hand. Er is maar één beweging nodig om bij Mette binnen te dringen. En dat zal ik niet laten gebeuren.

Ik zet snelle stappen naar mijn bed waar Mette gedwongen op ligt. Ik zwaai mijn arm om Max zijn keel en laat zijn hals in mijn elleboogholte klem zitten. Met alle kracht die ik uit mijn 1.68m korte lichaam kan halen, trek ik Max van Mette af. Zodra dat lukt geef ik hem een harde duw waardoor hij naar achter op de grond valt. Hij heeft nog geen mogelijkheid gehad om zijn geslachtsdeel terug in zijn broek te doen. Daar maak ik gebruik van.

Ik zet 2 stappen richting Max, wat genoeg is. Ik zet mijn voet op zijn geslachtsdeel. Hij kijkt me met een bange blik aan. Vieze hufter.

"Laat me je nooit meer zien." Mopper ik dreigend.

Ik zie een grijns op zijn gezicht verschijnen. Ik zet druk op mijn voet. Ik heb zo erg de neiging om te stampen alsof je been op het punt staat om te gaan slapen. Het kan me niet meer schelen of ik hem pijn doe. Hij moet met zijn poten van meisjes afblijven. God mag weten bij wie hij dit allemaal nog meer heeft geprobeerd.

"Donder op." Brom ik. Ik haal mijn voet van hem af en geef hem een kans om op te staan. Zodra hij dat doet zie ik zijn blik naar Mette schieten.

"Oprotten!" Schreeuw ik hard. Hij kijkt mij weer aan. Wat een rat. Zijn grijns is weg. Hij weet wat hij gedaan heeft. En weet hoe ongelofelijk woest ik ben. Hij weet het.

"Ga weg!" Schreeuw ik nog eens en geef hem een duw richting de deur.

Wanneer hij zich omdraait geef ik hem nog een tik op zijn achterhoofd. Hij negeert het en loopt beschaamd met zijn hoofd gezakt richting de trap. Ik loop hem achterna om er  zeker van te zijn dat hij ook echt weg gaat.

Wanneer hij onderaan de trap is kijkt hij achterom naar mij, ik sta nog bovenaan de trap. Ik kijk hem alleen aan. Ik zeg niks. Ik heb hem niks meer te zeggen.

Hij trek de deur open en loopt naar buiten. Opgerot.

Noud trekt mij in een knuffel. Mijn tranen zijn opgedroogd. De woede is weer terug.

"Ik vind niet dat je jezelf hier de schuld van moet geven." Zegt hij.

"Je kan zeggen wat je wil, Noud." Zeg ik ijzig terug. "Het zal niet veranderen."

Hij houdt het stil. Hij zegt niks meer. Hij is geschrokken, denk ik.

Ik verlaat het bed en trek een oversized trui uit mijn kast. Zodra ik deze over mijn hoofd heb getrokken, verlaat ik de kamer.

Ik zou graag nog met Noud na willen knuffelen, maar ik heb nu een sigaret nodig. Nee, normaal rook ik niet. Maar ik weet waar de sigaretten van mijn moeder liggen.

Ik loop na de trap de achtertuin in. Ik steek de sigaret aan en laat mezelf leunen tegen de muur.

"Ik-" Hoor ik achter me.

"Je kan niks doen." Onderbreek ik zijn aanbod. "Als het zelfs de politie niet lukt, wat ga jij dan doen?"

Ik draai me om om Noud aan te kijken. Hij vraagt zich vast af hoe ik wist wat hij ging zeggen. Het is gewoon typisch. Ik zal hem pakken. Het zal niet nog eens gebeuren.

Valse beloftes zijn het.

Mijn ogen worden groter zodra ik zie hoe Noud erbij staan. Niet aangekleed. Hij voelde zich zelfs te beroerd om zijn boxer weer aan te doen.

"Doe die peuk weg." Beveelt hij mij.