17 yaşında bir kızın yaşaması gereken ne varsa yaşıyorum. Mutluyum. Gülmeyi ve gülümsetmeyi başarabiliyorum. Etrafımda olması gerekken herkes yanımda. Olmasını istediğim yerdeler. Ne bir eksik ne bir fazla.
Ailem. Annem mutfağında harikalar çıkarıp evinin huzurunu sağlayandır. Bizi toplayan, bir arada tutandır. Dağılacak, kırılacak olduğumuz noktalarda bizi ayağa kaldırır ve yolumuza devam ettirir. Babam bankacıdır. Bütün gün paraların içinde yüzdükten sonra evdeki çalışma köşesine geçer ay başını getirmek için hesaplar yapar. Evimizin yıkılmaz ve sarsılmaz olanıdır. O varken kimse bize ulaşamaz. Önümüzde set olur.
İlk aşkım. Mete.Aynı okuldayız. 2 yıldır birbirimize verdiğimiz sözleri tutuyoruz. Onun yanında o kadar mutluyum ki dünyanın yalnızca benim etrafımda döndüğünü düşünüyorum. Tek bir bakışı ile beni büyüleyebilcek kadar yakışıklı. Ve sanırım sadece beni değil. Dünya üzerinde gülümsediğinde tepkisiz kalabilecek bir kız olduğunu sanmıyorum.
En yakın arkadaşım. Merve. Okula geldiğim ilk gün beni kolumdan tutup beraberinde sürüklemişti. Gülüyorsam bu Merve'nin yanındadır. Ağlıyorsam bu yine Merve'nin yanındadır. Merve benim dudaklarımdan çıkan soluğumdur. Olmayan kız kardeşimdir. Bu dünya da o, ailem ve Mete'den başkası yoktur hayatımda. Eğer sizi seven aileniz, sizi dinleyen dostunuz ve elini tutup başınızı omzuna koyduğunuz bir sevgiliniz varsa başka şeye de ihtiyacınız yoktur.
Çağıl. Bir yabancı. Hayatım boyunca onu hiç görmedim. Kimdir, ne iş yapar bilmem. Zaten gözlerindeki bakışları bile tanımamam gerektiğini söylüyor. Filmlerde gösterilen kötü adamlar...İşte onlardan biri de Çağıl. Adam kaçırma, işkence etme, insan öldürme ve daha nice suç. Hepsi onda toplanmıştır.
Kötü adam ve iyi adam ortadadır her zaman. Renkleri bellidir. 2 gün önce sorsanız kesinlikle Çağıl'a katran karası siyah, Mete'ye dipsiz bucaksız beyaz derdim. Oysa şimdi....
Ben..Ben Güneş. Hayatı okul kitaplarından ibaret olan o öndeki sırada oturan inek tipim. Her derste en başarılı benim. Geleceğim parlak. Ya da parlak olduğunu sanıyordum desem daha doğru olur. Çünkü şu an geleceğimde sadece belirsizlik görüyorum. Geleceğimin olduğundan emin bile değilim. Çünkü hayatım 2 yıl önce tanıştığım adamın kim olduğunu öğrenmemle yerle bir oldu. Öğrendiğim adam bana yalnızca kendini değil Çağıl'ı da tanıtmıştı. Artık bitmemiş ve asla bitmeyecek bir savaştaydım. Ve ne yazık ki ertesi sabah bir ceset torbasında haberlere manşet olmamak için dua etmekten başka şansım yok..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KARANLIĞIN FISILTISI
Teen FictionMete ile hayatımız birbiri için yaratılmıştı. İkimizde birbirimizi tamamlıyorduk. O benim ilk ve son olmasını umduğum aşkımdı. Ta ki okula kanlar içinde, ölesiye dövülmüş o adam gelene kadar. Sonrası mı?.. Sonrası yoktu. Kalbi yok olmuş 17 yaşınd...