Not An Ordinary Gift: The Guardian

MARIELLA

First story ko po Ito sa wattpad sorry ko Kung May mga maling spelling at grammar.
Note: mga pangyayari po Ito sa buhay ni mariella bago sya mapunta sa EREBIA.

"No family is perfect..we argue, we fight. We even stop talking to each other at times. But in the end, family is family...The love will always be there----"

"Sana totoo ang Sinabi mo" She mumbled to herself habang naka tingin sa bintana. She's sitting in the last row in their classroom. She usually don't listen to their REED teacher but Their topic about family caught her attention.

Before she believe na no love is greater than mom's love and no care is greater than dad's care but unfortunately Hindi na siya naniniwala ngayon na May ganong klaseng mga magulang.

Bilang May kumalabit sa kanya at nilingon niya Ito. It was her best friend na katabi niya.

"Hoy! Get 1/2 sheet of yellow pad daw sabi ni sir, Hindi Ka nakikinig noh?" Nakasimangot na saad nito sa Kanya. Iniikot niya ang paningin sa buong classroom at nakita naman niya ang mga kaklase niyang Abala sa pag susulat sa Kani-Kanilang papel.

Nagpakawala nalang siya ng isang malalim na buntong hininga at kumuha kaagad ng papel at nag-umpisang mag sulat at biglang napatigil.

Tumawa naman ng mahina ang katabi niya saka bumulong.

"Gumawa daw ng essay about your family for 10 minutes at yun na daw ang quiz natin." Nasapo nalang niya ang ulo niya dahil sa narinig.

"Family? Anu naman ang isusulat ko?" Wika niya sa kanyang isipan

*****************************
Tapos na ang 10 minutes sa paggawa ng essay at nagpasa na ng papel lahat ng mga classmates niya maliban sa Kanya kaya nakuha niya ang attention ng Kanilang REED teacher.

"Mariella, tapos kana ba?" Mahinahong saad na kanyang teacher at naka tingin na sa Kanya ang lahat ng kanyang classmates.

Tumayo na siya sa kanyang upuan upang ibigay na ang kanyang papel sa kanyang teacher upang Hindi na siya pag tinginan pa ng kanyang mga classmates. Pagkatapos niyang ibigay ang kanyang papel ay lumabas na ng classroom ang Kanilang teacher na ibig sabihin dismiss na sila. Dahil last subject na niya Ito for today, it means pwede na siyang umuwi.

Akmang Aalis na sana siya ngunit bilang hinila ng kanyang best friend ang kamay niya.

"Handa kana ba para bukas?" Tanong ng kanyang bestfriend

Tumango lang siya at kaagad na lumabas ng classroom dahil Ayaw na niyang pag-usapan ang Kanilang Gagawin para bukas

Tumakbo siya ng mabilis para makarating kaagad sa parking lot. Nang makarating siya sa parking lot nakita niya kaagad ang kanyang driver na Dali-daling kinuha at binit-bit ang kanyang bag Hindi niya mapigilang ngumiti dahil Araw-Araw simula pag kabata ay laging ganoon ang ginagawa na kanyang driver.

Nang nasa loob na sila ng sasakyan bilang tumunog ang kanyang cellphone. Nang tiningnan niya Ito Meron itong isang text message galing sa kanyang best friend at binasa Ito kaagad.

From: Cris

Mars, HAPPY BIRTHDAY. Oo alam ko na Na nabati na Kita pero gusto ko lang ulitin hehe. At dahil birthday mo alam kong anniversary rin Nila at pupunta Ka sa Kanila kaya Pakisabi kila Lolo Roman at Lola Lupita na miss na miss at mahal na mahal ko sila at Pakisabi narin na within this week dadalaw ako sa Kanila. Saka huwag mong Kalimutan yung favorite flowers ni Lola Lupita ah! at Tawagan mo ako kapag naka uwi kana ah!. Take care.

Hindi niya mapigilang mapaluha sa Sinabi nang kanyang best friend.

"Señorita nabili ko na po yung mga bulaklak na pinabibili niyo. Pupunta na po ba tayo kaagad sa Lolo at Lola nyo?" Saad ng kanyang driver

"Opo Mang Damian miss ko na po sila e. Matagal-Tagal narin akong Hindi na Ka dalaw sa Kanila marahil na nag tatampo na sila." Wika niya habang pinupunasan ang kanyang mukha.

"Tama kayo señorita miss na Talaga kayo ng Lolo at Lola niyo."

*****************
Dahil Wala namang traffic Mabilis na nag drive si Mang Damian sa tahanan ng kanyang dating amo at wala pang 30 minutes ay nakarating na sila kaagad sa Kanilang destinasyon

Agad namang Bumaba ng kotse si mariella bit-bit ang paboritong bulaklak ng kanyang Lola at lumakad kaagad para makita na niya ang kanyang grandparents. Nang Malapit na siya sa kanyang pupuntahan at bigla siyang napahinto sa paglalakad.

"Handa na ba ako?" sabi niya sa isip niya at May bigla sumagi sa kanyang isipan

"Lolo love po ba ako Nila mommy at daddy?"
"Oo naman Princesa ko wala namang magulang na Hindi mahal ang sariling anak"
"Pero Lolo, Bakit po Hindi ko sila laging nakikita? At saka Baka Hindi ko sila kasama sa iisang Bahay?"
"Ayaw mo ba sa Amin Apo ko."
"Hindi naman po sa ganon Lola. Gustong-gusto ko po kayo Nila Lolo"
"Balang Araw princesa ko pag matanda kana maiintindihan mo rin ang Lahat"
"Ang Alin Lolo?, teka matanda na ako Lolo six years old na po ako"

Napabalik si mariella sa realidad ng May biglang nag snap Malapit sa kanyang mukha.
"Señorita okay lang po ba kayo?". Wika ni mang Damian
Tumango lang si mariella at nagsimula ng maglakad.

Ilang saglit lang ay narating na Nila ang Kanilang sadya papasok na sana si mariella sa loob ngunit bigla siyang napahinto dahil nakita niya ang taong Akala niya magbibigay sa Kanya ng unconditional love na hanggang sa ngayon Hindi parin niya nararamdaman. Ang taong nakita niya ay walang Iba Kung di ang kanyang Ina na si Daphne Zamano-Altamirano.

Tinitigan lang ni mariella ang kanyang Ina habang papalapit Ito sa Kanya, Akala niya siya ay Kakausapin ngunit Nilampasan lang siya na para bang walang nakitang Tao.Hindi na bago para sa Kanya ang pangyayari na iyon. Bago siya pumasok sa loob ay nag paalam si mang Damian na sa labas nalang daw siya maghihintay Kay mariella.

Pagpasok sa loob na karamdam siya kaagad ng pighati at pagsisisi dahil sa kanyang nakikita. agad-agad siyang Lumapit sa kinaroroonan ng kanyang Lolo at Lola at binigay ang bulaklak na dala niya at bigla na naman siyang napaluha.

"Lolo Roman at Lola Lupita sorry po. Sana Hindi ko nalang kayo pinapunta doon kasalanan ko Ito, sana ako nalang ang nandyan, Siguro Kung ako ang nandyan Baka minahal pa niya ako." Saad ni mariella habang umiiyak. Kahit nasa labas ay narinig ni mang Damian ang mga tinuran ni mariella at napa iyak rin siya na wala sa Oras.

Hanggang sa pagsisindi ng Kandila ay umiiyak parin ang dalaga.

"Lolo, Lola Kailan kaya ako mamahalin at tatanggapin ni mommy? Sa tingin niyo mangyayari pa ba iyon?"

Napaluha na naman si mang Damian dahil alam niya ang nangyari sa buhay ng dalaga nang mawala ang Lolo at Lola nito. Hindi na nakatiis si mang Damian at nilapitan na ang dalaga upang kausapin Ito.

"Señorita tahan na po malulungkot po sina Don Roman at Donya Lupita kapag pinagpatuloy niyo po iyan alam naman po nating Ayaw Nila na nakikita kayong umiiyak Lalo na kapag kaarawan niyo."

Hindi pinansin ng dalaga ang mga Sinabi ni mang Damian at nagpatuloy lang siya sa pag iyak at lumabas nalang si mang Damian para mapag-isa ang dalaga. Lumipas ang isang Oras na walang ginawa si mariella Kung di umiyak lamang.

"Lolo, Lola mauna na ako alam niyo naman Diba. Siguro nga sama-sama kayong Pinagmamasdan ako noh?, huwag kayong mag-alala Malakas ako kaya ko Ito love you Lolo at Lola ay Oo nga pala pinapasabi ni Cris na miss na miss at mahal na mahal daw po niya kayo at dadalaw rin daw siya sa inyo within this week sige po ba-Bye po." Wika niya sa kanyang isipin habang naka dampi ang kanyang dalawang palad sa mga nitso ng mga Ito.

Lumabas si mariella sa musileo ng mga Zamano na namumugto ang mga mata at nanghihina agad naman siya nilapitan ni mang Damian.

"Señorita kaya nyo pa ba? Kung gusto niyo ako nalang-" Hindi pinatapos ni mariella mag salita si mang Damian dahil nagpatuloy siya sa paglalakad patungo sa isa pa niyang pupuntahan na mga ilang dipa lang ang layo dito.