YOURS (Completed)

Chapter: One

- 10 years after -
[2027]

မျက်နှာကြက်ပေါ် ချိတ်ဆွဲထားသော ပရိုဂျက်တာ၏ ရောင်ပြန်အလင်းသဲ့သဲ့ဟာ နံရံဖြူဖြူပေါ်တွင် ထင်ဟပ်ကာ နေသည်။

အဲကွန်းဆီမှ လျှံကျလာသည့် လေအေးတို့က စီးကရက်ငွေ့များနှင့် ရောယှက်သွားတော့ အခန်းထဲမှာ ညစ်ထိုင်းထိုင်းအနံ့တွေ အပြည့် ဖြစ်သွား။

ပရိုဂျက်တာဆီက ကြဲချလိုက်တဲ့ အလင်းရောင်တို့ထဲ အားစိုက် ငေးမိချိန် ပုံရိပ်နှစ်ခုက အုတ်နံရံထက် နီးနီးကပ်ကပ် လှုပ်ရှားနေလျက်ရှိသည်အား မြင်၏။

ချစ်ရသူဟာ အိမ်ကနေ ထွက်ပြေးသွားပေမယ့် နှစ်ပေါင်းများစွာ အကြာမှာ အိမ်ကို မမေ့မပျောက် ပြန် အရောက်လာရှာတဲ့ မြင်ကွင်း။
ဇနီးမောင်နှံနှစ်ဦးရဲ့ကြား လေပင် ဝင်မတိုးနိုင်တော့လောက်အောင် အချင်းချင်း တင်းကြပ်စွာ ပွေ့ဖက်ထားကြတဲ့ မြင်ကွင်း။
မျက်ရည်စက်တို့အလယ်တွင် ပျော်ရွှင်စွာ ရယ်မောနေကြသော ထို မြင်ကွင်း။

ကျွန်မရဲ့ ဘဝထဲက 'ဘယ်တော့မှ အိမ်ပြန်မလာတော့မည့် လူတစ်ယောက်'အကြောင်း ဖျတ်ခနဲ တွေးမိ၍ ရုပ်ရှင်ပေါ် မျက်ဝန်းတွေ ပို့ထားရင်းနှင့်ပင် အသံထွက် ရယ်မိသွားသလား မရေရာ။ အခန်းကတော့ အခြားလူတစ်ယောက် အပို ရှိနေပါလျက်နှင့် တအား ချမ်းစိမ့်လွန်းနေတာ အံ့သြဖို့ကောင်းသည်။

" ဘာတွေက သဘောကျစရာ ကောင်းလို့လဲ "

သူ့ ပင်ကိုယ်အသံက နွေးထွေးသည်။
ပြီးတော့ နူးညံ့သည်။
သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဝင်ခိုအောင်းရင်း တစ်ခါတစ်ရံ အိပ်မက်လှလှအချို့တောင် မက်တတ်သေးသော်လည်း ဒီနေ့ညတော့ဖြင့် ကျွန်မ မှေးခနဲတောင် အိပ်ပျော်သွားဖို့ ဆန္ဒ မရှိ။
မှန်တံခါးအကြည်ပေါ် အုပ်မိုးထားတဲ့ လိုက်ကာစတွေရဲ့အပြင်ဘက်က အမှောင်ထုကြီးကို မျှော်မှန်းကြည့်ရင်း၊ နာရီလက်တံများဟာ တဖြည်းဖြည်းနှင့် ဆယ့်နှစ်နာရီ ထိုးဖို့ နီးကပ်လာတာကို မြင်နေရ။

ဒါပေမယ့် ဘာလုပ်တော့မှာလဲ။

ဆယ့်နှစ်နာရီထိုးရင်တောင်မှ
အခုအချိန်မှာ ဘာအဓိပ္ပာယ် ရှိတော့မှာတဲ့လဲ။