sasaeng¹ vmin

say hi,

"Jiminie."

Havaalanına saatin erken sularında gelmiş, sevdiğimi bekliyordum. Bir kaç saat geçtikten sonra görüş alanıma girmişti.

"Taehyungie."

Sarılmama karşılık verip ona seslendiğim gibi bana da öyle seslenmişti, açıkçası kalbim için hiç iyi değildi böyle yapması..
Geri çekilmesi ile bir çocukmuş gibi mızmızlanmaya başlamıştım.

Onu, şu son bir haftadır görmüyordum ve o zamanlar bana ölüm gibi geliyordu. Doyamamıştım.

Elinde ki bavulu yanımıza gelen adama uzatıp çıkışa doğru yürümeye başladı, bende onun arkasından yürüyordum.
Her zaman ki halleri olduğu için alışmıştım.

"Yorgun musun?"

Arabaya bindiğimiz de ona bu soruyu sormuştum, o ise çantasını karıştırmak ile meşguldü.

"Çok değilim, bizim çocuklar uyuyorlar mı?"

Arkaya yaslanıp telefonumu çıkardım, o sırada cevap vermek ile uğraşıyordum.

"Hayır uyanık değillerdir. Saat bayağı erken, açıkçası bende gelmeyecektim seni almaya fakat Jungkook beni manga serim ile tehtid etti."

Gözlerimi devirmeme engel olamamıştım, kesinlikle Jungkook'a değildi bu hareketlerim. Kendimeydi, her defasında açılacağım, artık o da öğrenecek diyordum fakat öğrenmemesi içinde yalan söyleyip duruyordum.

"İyi hatırlattın, Busan'dayken o saçma çizim şeylerini almıştım, bagajda olmalı."

Kaşlarımı çatabildiğim kadar çatmıştım, bana laf edebilirdi ama mangalarıma asla!

"Onlar saçma değil."

Bir kaç saniye yüzüme baktı ve beni kendine çekip başını göğsüne koymamı sağladı, daha ne olduğunu anlamadan kendimi Jimin'e sarılırken buldum.

Böyle ani hareketleri benim de kontrolümü kaybetmeme sebep oluyordu. Saçma sapan hareketler yapıp herşeyi elime, yüzüme bulaştırmaktan korkuyordum.

"Tamam öyle olsun, onlar saçma değil. Ben diyorum ki kahvaltıyı böyle hoş, sakin bir yerde mi yapsak?"

Başımı serbest bırakmıştım, kalbinin düzenli atan ritmi sinirlerimi bozmaya yetmişti bile. Belli etmemek amaçlı bir kaç kez öksürdüm ve geri çekilip Jimin ile aynı hizaya gelmemizi sağladım.

"Bana fark etmez, Jungkook ile Yoongi hyung'un randevusu var zaten. Sana söylemeyi unuttum, onların arasını yapmaya çalışıyorum."

Ellerini yavaşça kollarımdan sırtıma doğru çıkarmıştı, diken üstündeymiş gibi hissediyordum. Bu fake hesap işine hiçbir zaman başlamamalıydım.

"Bu güzel bir haber, bence onlar çok yakışıyor."

Başımı, onu onaylarcasına salladım,

"Aynen öyle!!"

Arabanın durması ile eve geldiğimizi anlamam uzun sürmemişti. Olduğumuz pozisyonu istemeye istemeye bozmuştum, geri çekilip kapıyı açtım ve arabadan inip şoförün çıkardığı bavulları aldım.

Jimin'de diğerlerini almıştı, sessiz olmaya çalışarak bavulları açtığım kapıdan geçirip aynı işlemi de Jimin'in yapmasını bekledim.
O da bavullarını diğerlerinin yanına koymuştu.

"Uyu istersen, yoldan geldin sonuçta."

Beni onaylarcasına başını sallayıp üstündekileri çıkarmaya başladı, umarım salonda soyunduğunu birisi söylerdi!

O giyinene kadar bende bavulları üst kattaki odasına çıkarmıştım, tekrar salona indiğimde üstüne rahat birşeyler giydiğini gördüm. Yanıma gelip yanağımdan öptüğü gibi iyi uykular diledi.

Bende aynısını ona yapıp kendi odama çıktım, umarım uyuyabilirdim.

Jimin hazretleri anlayın artık 3_3