DEĞİŞİK

9.Bölüm (Lütfen)

Veee geldimm !!!kusura bakmayın geç oldu ama fırsat bulamadımm :D :D Lütfen okuyun ve vote yorumları eksik etmeyinn !!!

Can'ın ağzından

Arkama bakmadım çünkü kalbim yerinden çıkacak gibiydi her adım uzaklaştığımda huzursuz hissettim.Bir ileri adım attım ve ağrı daha da saplandı.Geriye doğru bakıp bir adım attım.Saplanan ağrı azalıyordu ama bu neydi böyle ? saçma bir oyun mu ? Bu iş iyice sinirimi bozmaya başladı.Telefonumu cebime attım ve hızla ilerledim sonra dahada hızlandım sonra koşmaya başladım ve şuan önümü göremiyorum.Kalbim o kadar hızlı atıyor ki bu çok saçma ! 

Ve işte yine geldim benim meşhur yerime dağlar ormanlar benim alanım.Dağda sadece bir ev bulunuyor ki oda benim malikanem.Hızlı adımlarla eve girdim ve kendimi banyoya attım.Kalbim kulaklarımda atıyordu iç sesimi bile duyamıyordum.Ve işte aynada yine aynı şeyi gördüm Gözlerimi.Yine kırmızıydı.Bu iş başıma nasıl geldi hatırlamıyorum ama herşey 18 yaşıma girdiğimde yaşadığım olayla oldu gece saat 12 de kimse yokken sinir krizi geçirip işte bu kişiliğimi ve güçlerimi keşfettim.Hayatımı daha zorlaştırdı bu iş.Annemle babama biraz da olsa anlatmak için ip uçları verdiğimde delirdiğimi sorunlarım olduğunu düşündüler ki bu o kadar saçmaki DELİRECEĞİMM !! Bana inan tek kişi Gökçe ve Serkan oldu çünkü Serkan da benden ama onun da başına bu nasıl geldi bilmiyor.Gökçe desen ablam olduğu için bana inanıyor yoksa annemlere katılıp benim delirdiğimi sanacak.Ellerim ister istemez kalbime gitti yine aynıydı.Ellerimle saçımı bir karıştırdım aynaya baktım yine ne olduğu belirsiz surat ifadem ve gözlerim artık belili belirsiz olan bir kırmızılığı vardı.Bu işi çözmek için tek yolum kaldı ne olduğunu bulmak ve bu işle yüzleşmek !!!

---------------

İşte verdiğim karar sonucu burdayım yine o meşhur durakta.Ağır adımlarla yürüyordum ve kalbim yavaşlıyordu zorlamıyordu beni ben bedenimi zorluyordum o kadar güçsüz hissediyordum ki ! Bir erekeğe uymuyor güçsülük ama bir kurtinsan bedeninde barınıyorsa bu iş çok zor !! usulca kalktığım yarım saat önce kalktığım yere oturdum ve işte yine ordaydı aynı pozisyonda yağmura bakıyordu ! Yağmur muu !! Ne zamandır yağıyordu ki acaba vücudum yağmurda ıslananmıyordu o kadar sıcak ki hemen kuruyordu.

Sağ elini kaldırıp uzattı ve yağmur damlaları eline düşmeye başladı.Küçücükte olsa gülüyordu.O kadar zevkli miydi gerçekten yağmurla oynamak belkide ama artık hissetmiyordum ki :/ Aynı onun gibi bacaklarımı kendime çektim ve izledim.Ama sadece onu nedeni ne bilmiyorum ama bana huzur veriyordu şu anlık.

Aradan yarım saat geçti ama ben daha 4 kere göz kırptım.Gözlerim o kadar ağırdı ki anlatamazdım.İşte yine hareketlendi.Elindeki telefona bakıp 'eve gitmeliyim' dedi kısık bir sesle.Ayaklandığında bende kalktım ve onu takip ettim.Saçma ama ne bekliyorsunuz ki benden daha kaç yaşındayım.Yağmur birikintileriyle oynuyordu yine sıçrıyordu üstünde.Evinin önüne geldiğinde yine kapıya baktı sonra içeri girecekken içimde yine o acı vardı ! yığılıcak gibiydim.

-Buraya gelir misin ? dememle irkilip arkasına baktı.Koluna sıkıca tutup onu az ilerdeki bir banka oturttum.Tepemde kocaman bir sokak lambası vardı.Kafamı omzuna yasladım 

-Sen kimsin ve ne yaptığını sanıyorsun !!

-Uykusu olan bir insan 

-Nee !

-Sadece 1 saat sadece 1 saat böyle kal lütfen uykuya şu an herşeyden çok ihtiyacım  var lütfen

Ailemden sonra kimseye lütfen demedim çünkü kimseyle konuşmuyordum zarar verme korkusundan dolayı.Ve işte uyku kapattı gözlerimi kafamdaki tüm düşünceler silindi ve artık uyuyordum hemde tanımadığım birinin yanında..........