DEĞİŞİK

14.Bölüm (Sen iyi misin ?)

Can'ın ağzından

Kalp ağrısı gerçekten böyle mi oluyor? Neden o ? Neden ? Sevgilisi mi var? Yaşı kaç? Ne sever? Nerede okuyor ? Belkide bunları bilmemekti kalbimi acıtan.Sinirden hiç birşey göremiyorum.Gözlerime inen perde kalbimi parçalıyor.Bu güçlü aşka nasıl kapıldım ? İlk görüşte olması imkansız.Ama bende Cansam öğrenirim.Onun herşeyini.Hızlı adımlarla banyoya gittim.Elimle kapıyı yokladım.Nasıl bir his bu diye düşünürken kapınının kolunun yere düşmesi bir oldu.Sinirden onuda kırmıştım.

Şu an çocuk gibi buna ağlamak istiyordum.Neye dokunsam-özellikle sinirli ve kurt güçlerim etkinken-yerle bir etmek zorunda mıyım?.Suratıma su vuruyordum tekrar ve tekrar ama olmuyordu.Bayadır bakmadığım aynanın yüzü kapalı duruyordu.Ters çevirip astım.Aynanın her yeri paramparça ama gözlerimin kırmızılığını bir türlü saklayamıyordu.O sıra elime bir yaş düştü.Biliyorum erkekler güçlü olmalı ama 14 yaşından beri tek yaşayan bir erkek için bu çok zor.Daha annemin ölümünü atlatamamışken.Bi de karanlık odalarla dolu bu eve hapsedildim.

Sinirle banyodan çıktım ve koridora doğru ilerledim.Kapıyı açtım ve kütüphane denilen kitaplarla dolu odaya geldim.Kapıyı kapatıp kitledim.Kitapların yanına yaklaşıp 'KURTLAR AŞKI BİLMEZ'kitabını aldım,88. sayfasını açıp içindeki kumandayı çıkardım.'ON' tuşuna basmamla koca raf önümden çekildi.Karşıma çıkan koca koridorda yarı kör yürümeye başladım.Sonra Demir kapılı odanın başında durdum.Kapının üstündeki anahtarı aldım içeri geçtim.Kapıyı iyice kilitleyip anahtarı kırmızı kutunun içine attım.Gözlerimi kapattım.Ve sinirim yeniden canlanmaya başladı.Ayaklarımdan başıma kadar kan basıcı artıyordu.Bütün damarlarım parçalanıcak gibiydi kemiklerim acıyordu.

Sonra gözlerimi açtım.Her yer kırmızıydı.Ve artık nefes alışverişim gögüsümü acıtıyordu.Kurta dönüşmüştüm.Etrafa saldırmaya başladım.Oda tamamen özel olarak yapılmıştı.Her yer demirden yapılmış üstü ise yumaşak yorgan gibi birşeyle kapatılmıştı.Ben duvarları parçaladıkça beyaz beyaz yünler le beraber tozlar çıkıyodu.Sinirim yatışmıyodu-Sinirdi demi bu hissetiğim- bir türlü.Aklıma babam geliyordu daha çok parçalıyodum etrafı.Kalbim parçalanacak kadar çok acıyodu.Beni buraya kapıtırken aklından neden beni koruyup kollamak geçmedi ?.Sinirimi kontrol edemiyordum.Duvarlara daha çok asıldım...

2 saat sonra

Ellerim kanlar içinde odanın  köşesinde oturuyordum.ellerim acıyordu fakat kalbim onun acısını bastırıyordu.Özellikle vücudumun ağrısı.Vücudumun şeklide dönüşümümle değiştiğinden bütün kemiklerim organlarım ağrıyodu.Şu an ağlamak istiyordum deliler gibi etrafa saldırmak her yeri yerle bir etmek istiyodum.Kendi sorunlarım bana yetmiyormuş gibi bide aşık mı oldum ? Aptallık.Bu sadece koca bir Aptallık.Vücudum yatışıyordu.Gözlerimi kapatıp annemi düşünmeye başladım.Güç bela suratını hatırlıyodum.İşte yine beyaz elbisesi üstünde çiçekli hırkası vardı.Yine bana dolu gözlerle bakıyordu.O zaman bu pek kalbimi acıtmıyordu.Ne zaman nedenini sorsam ' Seni Sevdiğimden' diyordu.Salaklık ya benim ki hiç sorgulamadan onun her dediğini kabul ediyordum.Her gün ellerime bakardı.tıpkı benim şu an baktığım bu ellere.

Bu eller yüzünden katil suçu yemiştim.14 yaşında katil olmuş psilik bir kurt oldum herkes için.Peki ya o ? oda beni pislik bir kurt gibi mi görecek ? Bu soruları düşünürken etrafa baktım.Heryeri doğru düzgün görebiliyordum.Hızlı bir şekilde anahtarı kırmızı kutudan çıkardım-her yer kırmızı olunca onu bulamıyorum-kapıyı açmaya başladım.Ama bileklerim o kadar acıyodu ki ellerimden aşağı kanlar damlıyodu içimi sızlatan bu durum daha ne kadar sürecek ? Ne zamana kadar bu iğrenç yaratık kanı bedenimde olacak? Kumandayı elime alıp 'OFF' tuşuna basıp kumandayı yerine koyup odadan çıktım.Ellerimi sarmak için odama yol aldım.Küçük çocuk edasıyla merdivenleri 3'er 5'er çıktım.Uzun koridordan hızlıca ilerleyip.Odamın kapısına geldim.Kapıyı açıp içeri girdim.Dolaptan gecelik bişeyler ve ilk yardım çantasını aldıktan sonra banyoya doğru yol almaya başladım

3 saat sonra

Hey kalp,Sorunun ne gece gece? uyumama izin ver artık.Saatlerdir uyuyamıyordum içim o kadar huzursuzdu ki.Sebebini bulamıyordum.Kalbim hareket etmemi zorlaştıracak kadar canımı yakıyordu.En iyisi aşağı kata gidip 1 bardak su içmek diye düşünerek yataktan kalkmaya başladım.Bütün vücudum ağrıyordu.Sargı beziyle sardığım omzum bana acı yaşatıyordu...

Aşağa kata inip 1 bardak su içtim.Kalbimin acısı artıyordu.Dışarı mı çıkmalıyım ?O kadar yorgunum ki ne yapacağımı bilemeden ayakkabalırımı giyip üstüme montumu aldım.Kapıyı çekip sokağa attım kendimi.

Yine o durağa yaklaştım.Ben sanki oraya yaklaştıkça kalbimin ağrısı diniyordu.İster istemez heyecan sardı bedenimi.Nedeni yoktu belki ama sevdim bu duygusu.Suratımda aptal bir gülümsemeyle durağa baktım,yoktu.Buna galiba birazda olsa üzüldüm.Etrafta onu arıyordum.Sonra gelmeyeceğini düşünüp 2 sokak ötedeki bakkala gitmeyi düşündüm. Bu yorgunlukla birde dondurma yiyip hasta olabilirim ama şu an dondurma yemek istiyorum.Bakkalın önüne gelmemle bir ses duydum.Ama bu normal bir ses değildi bu ses onun sesiydi bunu tüm kalbimle hissettim.Vücudumun ağrısını umursamadan koşmaya başladım.Kalbim o kadar hızlı çarpıyordu ki nefes alamıyordum.Evet kıytı bir yerde onu sıkıştırılmış bir şekilde gördüm.Beynime hemen hücum eden kanla birlikte bende oraya hızla gidip ilk bulduğum kişinin suratına yumruğumu yapıştırdım arada ona bakıyordum korkuyor elleri titriyordu.Bu benim daha çok sinirlenmeme neden olmuş olacak ki öbür çocuğa da saldırmaya başladım.Hırsımı aldığım da ikiside yerle bir olmuştu.Ama benimde aynı onlar gibi vücudum da hal kalmamıştı bende az geçmeden ismini bilmediğim ama onun için deliler gibi dövüştüğüm kızın kollarına yığıldım en son hatırladığım şey ise daha öncede yaralanmış şu an da kanayan ellerim ve güç bela söylediğim sözler 'Sen iyi misin ?' Ve işte ondan sonrası karanlık.....