Encountering The Normy

Ride Home

Napag isipan kong magmaneho papunta sa dance class. If it's not an event, mum doesn't usually go with me anymore. Nag tone down na siya when I turned 18. Opposite of what people think, I am not riding a fancy car, sakto lang.

Instead of driving alone I am stuck with  Normy today. Papalit palit siya ng kanta sa spotify. What's creepy is she does not even need to use her hand. Gusto ko na siyang hampasin kaso di rin naman uubra kase tatagos lang yung kamay ko.

The irony. Pwede niya kong gulpihin but I can't fight back kase di siya tatamaan. "Anthony" tawag niya.

"What?"

"Bat ang sungit mo?"

"You called me so I am just asking you what" ah she gave me that creepy smile again. Papasang pang masamang loob yung ngiti niya. "Jesus. Pag aralan mo kayang ngumiti"

"Pakealam mo sa ngiti ko. Gusto ko ng kape"

"What will you do with coffee? You won't be able to drink it anyway?"

"Basta gusto ko ng kape. Yung matapang. Yung kaya kong ipaglaban"

"Ang arte mo. It's early in the morning."

"Mismo! Kaya nga gusto ko ng kape. Dali na Tonio please please please" I cringe at the way she calls me.

Panay yugyog niya sa'kin. Hindi naman maluwag tong Edsa para umalog alog at gumewang gewang kami. Balak niya yata akong gawing kaluluwa din.

"Fine fine just...just shut up!" Dadaan sana ko sa drive thru ng fastfood chain for coffee kaso pinigil niya ko.

"Gusto ko Starbucks"

"Wow. Aren't you demanding?"

"Dali na kase. Promise hindi ako maglilikot."

I cant help but to roll my eyes in annoyance.

"No. Malelate ako sa class ko. Pagtyagaan mo to kase along the way na"

I saw how she crossed her arms. Bahala kang magtampo dyan.

Pagdating namin sa drive thru nagrequest pa rin naman siya. "Ice coffee. Yung madaming whip cream saka ice cream"

"1 ice long black and 1 ice coffee. Can I get extra shots of whip cream saka extra scoop ng ice cream? Thanks"

Pagkakuha ko ibinigay ko lang din sa kanya. The entire ride she remained quiet habang sinisimsim yung kape. If I am hallucinating or what? I don't know kase paglabas na paglabas niya I just saw how the coffee looks like. Nakatapon iyon sa passenger seat. Napailing ako. Mamaya ko na iisipin. I saw her holding it earlier...strange.

When we arrived to ELJ building I started pretending I am not seeing her kahit na ramdam na ramdam kong panay sunod niya sa akin. Training with Gforce is not easy pero masaya. Para na rin akong nagwork out. I can still see her on my peripheral vision. Parang sabog na ginagaya yung sayaw. She's not bad though. She has the moves. Minsan ay talagang she's challenging me. Hindi rin nakatakas sa pandinig ko yung mga pang aasar niya saka kung anu anong description niya sa mga tao sa loob.

Panda face, Intestine hair, dodo bird at kung anu ano pang hindi naman matinong itawag sa mga tao. Pinilit ko talagang hindi siya pansinin pero imposible kase noong akalain kong wala na talaga siya dahil kalahating oras ko rin siyang di nakita, nandoon na naman naghahalungkat ng basura. Pasimple kong lumapit

"Hoy Normy! aspiring taong grasa ka ba ha? bakit sa tuwing nasa labas ka naghahalungkat ka ng basura? Ano bang hinahanap mo?" Tinignan niya lang ako pagkatapos ay tinabig ako. 

"Che tabi nga" dire diretso siya sa kotse. Nakita ko na naman yung kape.  

"Bakit ba nakakapanakit ka pero simpleng kape hindi mo mahawakan? " When I look at the passenger seat, wala na naman yung spilled coffee. Napakamot nalang ako ng ulo.