Ineffable

100 6 0
                                    

/ɪnˈɛfəb(ə)l/ adj. too great or extreme to be expressed or described in words.


The moment I opened my eyes, I  saw that I am surrounded by lavender flowers while lying down in a green meadow. Right there, I knew this is one of those dreams when I am with her. I tilted my head to have a look. She has a sun hat covering her face while her hands are resting on her tummy. She seems sleeping so I dared to look at her. I know I am smiling.

"Sige titigan mo pa ko, sinasabi ko sa'yo indenial ka lang pero in love ka na" Nagbawi ako ng tingin. 

"In your face" She angrily remove the hat. Tulis nguso siyang pumihit paharap. 

"Sige lang hari ka ng pagdi deny." I chuckled. As usual, she's wearing an unusual match of colour. This time, she's wearing a heavy purple dress mixed with green and yellow. She's basically camouflaging with the scenery. Odd, that she still shines the brightest. It's unfair how she seems close to perfection. 

These days I stopped having nightmares. I know it's because of her. Dahil sa bansot na to I am enjoying sleep now.

"Normy" I called her the same despite knowing her real name is Cassandra. "Bakit pati sa panaginip nag uusap tayo?"

"Nangako kase ko na hinding hindi kita iiwan sa mga kurimaw na nagtatago sa isip mo. Ayaw mo na ba?" 

"Hindi ka ba magsasawa kung hilingin kong hanggang sa tumanda sana ganito tayo?" She shake her head. 

"Dito lang ako, basta lagi mo kong bigyan ng puang sa puso at isip mo"

"Promise" Seryoso ko sa binitawan kong salita

"Sige na pagpahingahin mo na yang isip mo. Magmamadaling araw na"

"Eto na. Basta Normy dito ka lang sa tabi ko"

"Oo na, hindi nga ko aalis. Ang clingy" I gave her a grin

oOo

Kinabukasan dalawa lang kaming nagbyahe. Mum is organizing my upcoming concert. Us, I mean Normy and I have to go to my wattpad series shoot. Buong araw din yung gagawin namin ngayon. 

Tahimik lang naman si Normy. Medyo nakakapagtakang hindi siya sindaldal ng dati. 

"What's up?" tanong ko habang nakatingin parin sa daan. 

"Wala" Nakabusangot siya. I bit back my smile. Ansarap niya talagang inisin. Sinadya kong dumaan sa drive thru ng Mcdo para lang pestehin siya. Her mood shifts are amazing. Suddenly her eyes are hopeful. 

"What can I get you sir?"

"24 pieces nuggets"

"Anything else"

"Yun lang" I am closely watching her on my peripheral vision. I am actually waiting if she will slap me or bug me to get a coffee but to my surprise she's not voicing out her request. Halatang dismayado siya noong nakita niyang wala na kong ibang kinuha. 

Kung may tenga siguro siyang parang aso, malamang nakatiklop na yon ngayon. We went on for another ten minutes drive. I am practically teasing her with the nuggets I bought kaso I discovered one more thing about Normy. 

She does not like nuggets at all. Dinaig pa ng tulis ng nguso niya ang ilong ni Pinocchio so I stopped tormenting her. Nagpark ako sa tapat ng Starbucks. 

Para na naman siyang nabuhayan ng loob. 

"Bibili akong kape, sasama ka ba?" nanlaki yung mata niya. Mabilis pa sa alas kwatrong lumabas ng kotse. I wear my shades saka pumasok sa loob. 

Encountering The NormyTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon