Birbirilerine kavuşmuşlardı. İkisininde kalbinde bir ferahlama vardı. Sanki yüreklerini cayır cayır yakan özlem hissi kavuşmalarıyla yerini serin sulara bırakmıştı. Ama dertleri bitmemişti. İzuku Katsuki'yi beklerken çok bitap düşmüştü. Katsuki ise İzuku'ya yetişicem diye gücünü haldır huldur kullanmıştı. Yani ikiside çok yorgundu. Ama bir türlü dinlenemiyorlardı. Nomular bitmek bilmiyorlardı. Ne zaman bir nomu'yu alt etseler yerine bir tane daha geliyordu. Son kata çok az kalmıştı. Buradan hemen çıkıp olanları birine anlatmaları lazımdı. Yoksa bu başka birinin başına daha gelebilirdi. Hala duydukları sesin Cimentoss'a ait olduğunu düşünüyorlardı. Ama bir türlü buna anlam veremiyorlardı. Neden böyle bir şey yapsın ki? Villian'lar onu ele mi geçirmişti? Yoksa o gerçektende kötü birimiydi? Bu soruların cevaplarını bulmaları lazımdı ama nasıl bulacakları hakkında hiç bir fikirleri yoktu.
Son kata çıkan merdivenleri gördüklerinde ilk önce durdular. İçleri kıpır kıpır olmuştu. Koşarak merdivenleri çıktılar. Merdivenler bitmek bilmiyordu. Ne kadardır merdiven çıktıklarını bilmiyorlardı ama çok yorulmuşlardı.( tabi ele tutuşarak merdivenlerden çıkmak ayrı bir zordu>~<) ( aslında buluştukları andan itibaren neredeyse hiç ellerini bırakmamışlardı.) Merdivenlere çökerek oturdular. Biraz soluklanmaları gerekiyordu. Tabi hala tetikte gelebilecek nomuları bekliyorlardı. Dinlendikten sonra yine ayağa kalktılar. Ve merdivenleri çıkmaya devam ettiler.
Katsuki İzuku'ya bakamadan edemiyordu. Dağılmış kıvırcıl saçları, morarmış göz altları, vücudun belirli yerindeki yaraları ve yırtılmış kıyafetlerinin arasından gözüken kasları. Tam anlamıyla nefes kesiciydi. Ama en güzeli de gözleriydi. İri parlak yemyeşil gözleri içinde yaşadığı her duyguyu dışarı yansıtıyordu. Stres, heyecan, kararlılık, öfke, merak, mutluluk( tabi ki Katsuki'ye kavuştuğu için), belki birazda korku. İşte bunlar birleşince adeta Katsuki'ye "ye beni !"mesajı veriyordu. Tabi beklemesi lazımdı değil mi?
Anons edilen ses ile irkildiler;
"Boss level yani son levele çok az kaldı düşmanınızı tahmin edebiliyorsunuzdur tabi değil mi?... kihkihkihkihkih"
Bu ses Cimentoss'unkinden farklıydı. Daha cırtlak ve tiz bir dedi vardı. Kız sesi mi yoksa erkek sesi mi anlaşılmıyordu.
Merdivenleri çıkmaya devam ettiler. Merdivenlerin sonundaki son katın kapısı gözükmeye başlamıştı. Oraya ulaştıklarında ilk önce bakıştılar. Sonra Katsuki İzuku'nun dudaklarına kısa ama Özlem dolu bir Buse kondurdu. Ve kapıyı açmak için elini uzattı.
Eveeeet!! Bu saatte yb atan yazarınız ben karşınızdayım. Umarım bölümü beğenirsiniz. Biliyorum biraz geç kaldım ama olsun. Değil mi? Evet neyse sizi çok seviyorum iyi geceler muchk muchk. -3-
