My Husband's GirlFriend

Part 17

"هیونگ..."

صدای بم چانیول از دور دست ها میومد و به نظر ملتمس میومد... سوهو یه کم چشاشو از هم فاصله داد و بلافاصله قیافه چانیول جلو چشماش اومد. ناخودآگاه از ترس خودشو رو تخت عقب کشید و سعی کرد فریاد نکشه.

"چیشده مرتیکه؟"

زیر چشمی به کریس که تقریبا داشت از طرف دیگه ی تخت پرت میشد نگاهی کرد و بعد از اینکه مطمئن شد همسرش هنوز خوابه به چانیول اشاره کرد بره بیرون تا خودشم بیاد. میدونست کریس به این راحتیا بیدار نمیشه اما نمیخواست ریسک کنه چون میدونست فردا جلسه ی مهمی داره و اگر بیدار شه با زحمت به خواب میره.

"چته نصفه شبی؟"

وقتی در اتاقو پشتش بست با اخم برگشت سمت چانیولی که به نظر زیر چشماش سیاه شده و بیخوابه. اون غول دو متریِ بالش به بغل زیادی آزرده میومد.

"هیونگ... من واقعا دلم برای بکهیون تنگ شده... میدونی، واقعا دوست دارم برم کنارش بخوابم یا بوش کنم... آخه- ما قبل اینکه همو ببوسیم هم ــــ"

"شما همو بوسیدید؟!"دست چانیول روی دهن سوهو نشست تا ساکتش کنه و خدا رو شکر با افتادن بالش از دستش صدای زیادی ایجاد نشد.

"هیس آروم! بیدار میشن"

با تشر زمزمه کرد و عصبی به اتاق بکهیون نگاه کرد در حالی که خود سوهو هم نگاه نگرانی به اتاق خودشون انداخت : "شما کی همو بوسیدید؟"

"مال خیلی وقت پیشه... روز تولدش ولی من حرفم این نبود! داشتم میگفتم! ما حتی قبل اینکه همو ببوسیم همش تو حلق هم بودیم و میتونستم بوش کنم یا سفت به خودم فشارش بدم..."

"دیگه نبوسیدیش؟"

چانیول با نا امیدی بهش خیره شد: "من دارم حرف میزنم تو هنوز چسبیدی به بوسه؟"

"بوسیدیش یا نه؟"

"نه!"

بلافاصله سرش با شتاب پرتاب شد چون سوهو محکم خوابونده بود پس سرش و الان هم از رو مبل بلندشده بود تا بره: " خاک توسرت! وقتمو تلف نکن میرم بخوابم"...

چان با ناامیدی دستشو چسبید: " هیونگ توروخدا داریم صحبت میکنیم دیگه"...

"تو بعد از اولین بوسه نبوسیدیش و شک ندارم حتی دیگه هم بهش نگفتی دوسش داری. احمق! به نظرم دیگه این رابطه امیدی بهش نیست! گرچه... اصلا رابطه ای شکل نگرفت از اولش! متاسفم"...

با پوزخند حرفشو تموم کرد و دست چانو کنار زد تا دوباره بره که چانیول دوباره از کتفش آویزون شد: "هیونگ تورو خدا واسا فقط یه لحظه فقط بهم بگو چیکار کنم... خودمم عصبیم به اندازه ی کافی"!