Gökyüzüm Sen

1.5

☼15☼

İzmirdeydim.Doğup büyüdüğüm,bir yıldır uzak kaldığım şehirde.Her köşesini izlediğim şehirde.Yataktan kalkıp saate baktım,11.30'du.Uçaktan inip direkt eve gelmiş ve biraz uyumuştum.Midemin kazındığını hissedip mutfağa gittim.Annem hep olduğu yerde,ocağın başında yoktu.Buzdolabında yemek yoktu.Çöpü de dökmemişti annem.Normalde hep dolmadan dökerdi.Çok titizdi bu konuda.

Yiyecek bir şey bulamayınca mecbur evden çıkıp sokağın başındaki simitçiden bir simit alıp yürümeye başladım.

Hayatım alt üst olmuştu.Aklımın ucuna gelmeyecek şeyler yaşıyor, hayatım hakkında ilginç bilgiler öğreniyordum.17 yıldır kayıp olan babamı bulmam gibi...

Her şeyin başladığı yere,bu okula geldim.Bu okuldan önce her şey normaldi.Tamam o kadar normal ve sorunsuz bir hayatım yoktu ama en azından annem yanımdaydı.

Belki de annemi öldüren kişi bu okuldan sonra hayatıma giren birisiydi.Ama ilk aklıma gelen müdürün odasına gidip ona sormak oldu.Sonuçta bir öğrencinin okul masrafını ödeyen kişiyi tanırdı.

Kapıyı tıklayıp müdürün odasına girdim.Belli ki beni tanımıştı müdür.

"Rahatsız ettiğim için özür dilerim,bir şey soracaktım."deyip kasasının önümdeki sandalyelerin birine oturdum.

"Seni dinliyorum."

"Geçen yıl bu okuldaydım.Adım Güneş.Ben okul masraflarımı kimin ödediğini soracaktım size."dedim.

"Hatırladığım kadarıyla burslu değildin.Üzgünüm ama kimin ödendiğini bilemem."dedi mahçup bir şekilde.

"Ama...Teşekkür ederim,iyi günler."müdürden istediğimi alamamıştım.Yeniden okulun bahçesine çıkıp etrafa göz gezdirdim.Basketbol sahasında birisi tek başına basketbol oynuyordu.O'ydu,Gece.

Bana arkası dönük bir şekilden basketbol oynuyordu.Yanına gitsem mi diye düşündüm.Bunca zaman sonra beni affeder miydi?Her şey çok güzel olacakken onu bir başına bırakın İstanbul'a gitmiş ve hiç aramamıştım.

♪Kina-Get you the moon♪

Yavaş adımlarla sahaya doğru ilerledim ve sahanın ığdırık kapısından içeriye girdim.Beni hâlâ fark etmemişti.Bana doğru gelen basketbol topunu ayağımla durdurup elime aldım.Topu almak için döndüğü sırada beni gördü.Soğuk,duygusuz ve bir o kadar boş bakan gözlerle baktı.Hiç değişmemişti.Ben ne yapacak diye merak içinde ona bakarken o sanki donmuş gibi sadece bakıyordu.Elimdeki topu bir kenara atıp sarıldım.Sımsıkı sarıldım.Gözyaşlarımın soğuktan kıpkırmızı olan yanaklarımdan akmasına izin verdim.Kalp atışları kulağında yankı yaparak atıyordu.Ben ilk defa böyle duygular hissediyordum.

**Böyle romantik şeyler yazabilmek benim gibi bir ayıcık için zor oldu kötü olduysa kusura bakmayıverin :(**