**Şarkının Türkçe karşılığı kurguyla alakasız olsa da şarkıyı çok sevdiğim için multiye koydum neyse bölüme geçelim**
☼16☼
"Nerdeydin?"sesinden anladığım kadarıyla ağlamıştı.Onu gerçekten çok üzdüğümü şimdi yeniden anladım.
"Nerde olduğumun bir önemi yok, artık burdayım."deyip daha sıkı sarıldım ona.
"Hiç.."derin bir nefes alıp sözüne devam etti."Hiç düşünmedin mi beni?"
Cevap vermedim,sadece sustum.Çünkü verebilecek bir cevabım yoktu."Doğru düşünemiyordum,özür dilerim."dedim.Gözyaşlarımı baş parmağıyla silip yeniden sarıldı sımsıkı.
☼
Gece, hiçbir şey demeden beni evine getirmişti.Kolumdan tutup,nerdeyse sürükleyip.Çok güzel bir evi vardı.Gri tonlarda duvarları,koyu renkte eşyaları vardı.Karanlığın hâkimiyet sürdüğü bu ev nedense içimi karartmak yerine içimi ısıtmıştı.Ayrıca bir şey daha öğrendim;Gece çok güzel yemek yapıyormuş arkadaşlar.Şu an benim için soslu makarna yapıyor.Ve gerçekten yemek yaparken çok komik gözüküyor!
Birazcık mutfağı dolaşmak adına dolapları karıştırmaya başladım.Tabaklar bile siyahtı ve nedense çok hoşuma gitmişti.Yeşil gözlerinin,kahve tonları saçlarının ardında simsiyah bir ev.İşe bak!
"Ailenle mi yaşıyorsun?"dedim merakla.
O sırada yemek masasının üstündeki bir çerçeve dikkatimi çekti.Elime alıp inceledim.Fotoğraf çok eski gibi değildi.Ve en sağdakinin Gece olduğu belliydi.Hemen yanımdaki muhtemelen babası olan kişi Gecenin klonlanmış hâli gibiydi.Babasının yanında annesi ve annesinin önünde şirin bir çocuk.
"Hayır."dedi yüzüme bile bakmadan.Bazen çok davar oluyor,anlam veremiyorum...
"Nerdeler?"dedim aynı merakımla.Ben de bazen sorularımla insanı çileden çıkartabiliyorum, doğrudur.
"Elindeki fotoğraftalar."arkasını bile dönmeden fotoğrafa baktığımı nasıl anladı merak konusu.Acaba şu an bir vampirin evinde miydim?
Fotoğrafı masanın üstüne bırakıp yanına gittim.Şu an mutfak önlüğü takmış yemek yapıyor hâlini çeksem çok iyi şantaj malzemesi olurdu.
Bay aşçı sonunda makarnayı hazırlayıp masaya koydu.2 de çatal koymuştu.Merak ettim;Acaba makarnayı hep mi çatalla yerdi.Şahsen ben çatalla makarna falan yiyemem.Üstüme falan dökerim, maazallah!Ama şu an rezil olmamak için çatalla makarna yiyecektim.Aşkın gözü kördür.Ay,bir dakika.Bu söz olmadı şu anki hâlime.Ama olsun, eğer inanarak istersek şu anki hâlime 'sakla samanı gelir zamanı' sözü bile uyardı.
Eğer inanırsak her şey olur muydu?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gökyüzüm Sen
Teen Fiction'вυ вιrвιrιɴe αιт ιĸι ɢöĸyüzüɴüɴ нιĸαyeѕι ☼ ☾' Size güçlü kalmayı,olgunlaşmayı aşılayan bir olay olmuştur illaki.Yakınlarınızdan birinin ölümü. Mesela babanız,babasız büyümek.Ben de onlardan biriyim işte.Hayatında sayılı insan olan,hiçbir şeyden zev...
