'вυ вιrвιrιɴe αιт ιĸι ɢöĸyüzüɴüɴ нιĸαyeѕι ☼ ☾'
Size güçlü kalmayı,olgunlaşmayı aşılayan bir olay olmuştur illaki.Yakınlarınızdan birinin ölümü. Mesela babanız,babasız büyümek.Ben de onlardan biriyim işte.Hayatında sayılı insan olan,hiçbir şeyden zev...
Yalnızlık sizce güzel bir duygu muydu?Ya da biz kendimizi güzel olduğuna mı alıştırmıştık?İnsanlardan o kadar uzaklaşmıştık ki, yalnızlık güzel geliyordu belki de.Oysa,kim telefonun başında kalpten gülümseyebiliyor?Bazen yalandan da olsa hep bir insanla gülmüyor muyuz?O zaman neden yalnızız biz? Doğru insanı mı seçemiyoruz? Hayır, doğru insan yanlış insan diye bir şey yoktu bana göre.Biz,kendi kafamızda kurduğumuz kişiye uyanı doğru insan olarak görüyoruz.Bizi gerçekten seveni değil de,kriterlerimize uyanı koyuyoruz kalbimize.E kalp bu, kırılıyor tabi.Sonra bir kişi yüzünden toplumdan soğuyup kendi içimize kapanıyoruz.Söyleyin bana,hayat bir odaya sığar mı?Hayat yaşamaya değer mi?Bence kesinlikle evet.Hayat yaşamaya değer ve biz hayatımızı yaşayamadan ölüp gideceğiz bu diyardan.Sonra geriye ne kalacak; Hiçbir şey.İş işten geçtiğinde pişman olsakta elimizden bir şey gelmeyecek.Diyeceğiz ki; Keşke yaşasaymışım.Geçmişi geçmişte bırakıp o ana odaklansaymışım.O yüzden yol yakınken geçmişi geçmişte bırak, hiç değer bilmeyen bir insana üzülme,değmez.Geçmişte kalmış bir an'a takılma,değmez.Kalbini kalpsiz bir insan için yorma, değmez.Hayatını yaşa,kendini küçük kelimelerle sıfatlandırma, değmez.Bu hayat, hiçbir şey için değmez.Boşver de, bitsin.O an orda kalsın.O kişi orda kalsın.Sen kendin ol,ve hayatını yaşa..
"Seni seviyorum desene."dedi saçımın bir tutamını kulağımın arkasına koyup."Olmaz."deyip hafif sırıttım."İddaaya girmiştik,unuttun mu?"deyip güldüm.
"Unutur muyum?"deyip yarım ağız sırıttı."Ama,dedirteceğim o iki kelimeyi sana."
"Ben de demeyeceğim o zaman."deyip elimi göğsümde birleştirdim.Derin bir nefes aldım."Sahile inelim mi?"
"Olur."
☼
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hikayeyi attım ve instagramdan çıktım.Telefonu kapatıp cebime attım ve önümüzdeki karanlık denizin güzelliğine baktım.Son zamanlarda yaşadıklarımı düşündüm.Derin derin baktım uçsuz bucaksız denize.Sonra onun gözlerine baktım.Yeşile çalan gözleri karanlıkta siyahımsı duruyordu.Yeniden baktım denize,sonra gökyüzüne baktım.Yeni yeni kararmış gökyüzüne gizlenmişti ay,hilal şeklindeydi bu akşam.Yıldızlar yoktu,yağmur yağacaktı sanırsam.Beklediğim de oldu,yağmur atıştırmaya başladı.O sırada ayağa kalktı Gece."5 dakikaya geliyorum."deyip yanımdan uzaklaştı.Yaklaşık 5 dakika sonra yeniden yanımda belirdi.Elinde çekirdek ve iki tane teneke kola vardı.İstemsiz sırıttım,çünkü şu anda bulunduğumuz durumda en güzel fikirdi çekirdek ve kola.Kolaların birini aldım ve elime bir avuç çekirdek alıp kola-çekirdek döngüsüne girdim.
