The Gorgeous Falling For Nerd

CHAPTER 7: Sweet Rain.

Uwian na pero ang utak ko lutang parin. Walang laman. Nothing has changed. Ganda lang talaga ang ambag ko. Psh.

"Ang bilis talaga ng araw, parang kahapon lang single pa tayo. Then now we're still single." banat ni Alli. Kalalabas pa' lang namin sa room. Sabay naming siyang binatukan. Bwiset na 'to. Akala ko pa naman kung anong sasabihin.

"Ouch! Why are you hurting me? Nakakainis ha." inis na sabi niya habang hinihimas ang ulo. Napailing na lang si Heily. Hindi ko nalang siya pinansin.

While walking in the hallway. I remember what happened earlier again. Argh! Bakit ko' ba siya kasi nakita? Pagtapos niya kami makita kanina ni Zac na magkasama.

He smirked at me. His smirked is different, seems to mean a lot. His eyes suddenly darkened, pero agad din nawala. Iniwas niya tingin sa'min bago umiling, he seemed to dissapoint what he saw. Umalis na din siya at hindi na kami nilingon.

"Earth to Vivien please!"

Napakurap kurap ako kay Alli ng makita kong nasa harapan ko na siya habang naka pameywang. Kanina pa' ba siya diyan? Argh! My mind is fluttering again!

"What?" tanong ko. They looked at each other before looking at me again.

"I told you! She's spaceout." iling-iling na sabi ni Heily. Nilagpasan ko nalang sila dahil sisimulan na naman nila ako.

"What are you thingking ba, Vivien?" I heard her ask behind me.

"Just nothing," sagot ko. Narinig ko pa ang bulungan nilang dalawa. Halata naman na ako ang pinaguusapan dahil narinig ko sa bastos nilang mga bunganga. Psh.

"Napapansin ko Vivien lately, hindi ko na nakikita si Kc." tanong ni Heily. I could feel the sadness in his voice.

"What did you do to Kc, Vivien?" tanong ni Alli. Agad ko s'yang sinamaan ng tingin. Why me? Malay ko ba sa asungot na'yon.

"Besides I don't like him. Wala na naman." walang gana ko na sagot sa kanila. I saw the 'duh' look of Heily.

"Baka naman may nililigawan ng iba?" tanong ni Alli habang nagiisip ng malalim. Agad na nanlisik ang mata ni Heily sa kaniya. I wish, Alli.

"Edi mabuti. Wala ng magulo sa buhay ko." sabi ko. Inirapan lang nila ako.

Nakauwi na ang dalawa. Samantalang ako naghihintay pa'rin sa sundo ko. Every minute I look at my wrist watch. Bakit nalate si Kuya Angelo? Traffic ba?

Napatingin ako sa sapatos ko. A bit scratched but still looks new. Bigay pa sa'kin 'to ni Mommy galing Korea. She knows what I liked. Sa lahat ng bagay nagkakasundo kami ni Mom. I smiled bitterly. I missed them so much. Hays.

Napatingala ako sa langit ng biglang bumuhos ang malakas ng ulan. Shit! I look at my wrist watch again. 4:59 PM. Magiisang oras na akong nagiintay dito. Bakit ang tagal niya?

Mas lalong lumakas ang umulan. The road was almost dark because of the rain. Medyo natatalsikan na din ako ng tubig kaya tumayo nako.

The cold wind blew, I could feel the cold because I was wearing a uniform. Aish! Anong gagawin ko?

Napatingin ako sa daanan sa gilid ng kalsada. Malakas ang ulan kaya mababasa ako. But if I did not leave here, baka mastanded ako dito. Mukhang wala pa namang balak tumila. Argh! Sana lang hindi ako lagnatin pagtapos nito. Psh.

I tighten my grip on my bag in my back. Pagtapos ay sinalubong ko ang malamig at malalaking patak ng ulan.

I feel so cold in my body that I feel sick. My eyes were slightly blurred by the heavy rain. Kaya hindi ko nakita ang isang bulto at bumangga ako do'n.