The Cold-hearted One

Chapter 3

Jenica's POV

Pagpasok ko sa kotse ko agad akong napahagulgol dahil sa sobrang sakit na nararamdaman ko ngayon. Pakiramdam ko nawalan ako ng mundo, kasi kay kent na umikot ang mundo ko at ngayon wala na siya sakin. Hindi, hindi pala siya akin. Hindi sa akin ang puso at pagmamahal niya.

Umuwi ako sa bahay at agad na nag-impake. Bahala na kung saan ako pupunta, kahit saan basta malayo sa kanya at sa mga alaalang dala niya.

Palabas nako ng kwarto ko pero may nakita akong mas lalong nagpabigat ng nararamdaman ko. Meron kasing sticky note sa pintuan ko na hugis heart at may nakasulat na. 'Iloveyou babe' si kent ang nagsulat nun.

Bigla tuloy nagflashback sa isip ko ang mga nangyari samin noon hanggang sa mga nakita ko kanina. Akala ko talaga siya na,pero nagkamali pala ako. Ang sakit sakit lang tanggapin na yung makapagpapasaya sa'yo, yun din yung magbibigay sayo ng sakit na katumbas ng kasiyahan na naramdaman mo. Tulad ni kent.

Pero wala akong magagawa kundi tanggapin ang kasalukuyan. That's life, you'll never know what might happen in the future. Lumabas ako ng pinto na dala ang mga gamit ko.

I just cry hard while looking to my engagement ring. Ito yung singsing na binigay ni kent nung nagpropose siya.

I just can't stop asking on my mind. Why? What happened to us? Bakit naman kasi sa dating playboy pa'ko na-inlove.

Hindi ito ang tamang oras para magsisi. I just want to unwined hindi pa'rin ako makapaniwala, na yung taong pinapangarap kong makasama habang buhay ang sisira sa buhay ko ng ganito.

"Dahil sa ginawa mo kent. You take everything away from me. Because you're my everything."

Sabi ko malaking picture dito sa tapat ng kwarto ko na may mukha naming dalawa ni kent pero nakatingin lang ako sa larawan niya. Tinanggal ko yung singsing at hinayaang malaglag sa kung saan. I'm letting you go kent.

**

Pagkapasok ko sa bago kong kwarto, agad akong nahiga dahil sa pagod. Walang nakakaaalam ng pag-alis ko kundi ako lang. Binuksan ko ang bintana at agad ko nalanghap ang hangin. Ibang-iba talaga dito sa greece sa santorini, ang tahimik at nakakarelax.

Bigla namang tumulo ang luha ko dahil isa ito sa gusto naming puntahan ni kent ng magkasama, ang greece. Pero ngayon nandito na lang ako mag-isa. Hindi ko alam kung paano ulit ako magsisimula. Ano kayang gagawin ko pag gising ko bukas ng wala na siya buhay ko?

Napabuntong hininga na lang ako ng ma-realize ko na hindi ko dapat maramdaman 'to dahil ako ang lumayo, ako ang nang-iwan, pero bakit ako pa'din ang nasasaktan? Ako pa din ang dehado. Siguro dahil sa'ming dalawa, ako ang mas nagmamahal.

Ang sakit sakit lang talaga kasi hindi ako sapat para sa kanya. Ang hirap tanggapin sa sarili ko na kahit ibigay ko pa ang lahat ng meron sko sa kanya, kulang pa'rin. How I wish that I can be that woman who can fulfill his everything. But I guess, I fail.