The Cold-hearted One

Chapter 5

Kent's POV

Pagmulat ko ng mata ko agad kong naramdaman ang sakit ng ulo ko. Ugh! Hangover! Tsk. Bumangon nako at nagkape muna, papasok na lang ako sa trabaho, magpapaka busy ako para makalimutan ko na siya. I have decided to move on.

Tama na ang tatlong taon na puro sakit at puro pag-aasa na babalik pa siya. Maybe she's settled now. Maybe she's happy with another guy who's better than me.

"Goodmorning sir. May naghahanap po sa inyo."

Sabi ng secretary ko pagkaupong-pagkaupo ko. *sighs* Kailangan kong magpakabusy para makalimutan siya.

"Sino?"

Pagtatanong ko at humigop ako ng kaunting kape. Mas masarap ang timplang kape ni jenica. Tss! Okay, stop this non-sense thing.

"Kaye po ang pangalan sir."

I'm just a little bit shock, when I heard her name. Si kaye! Ang walang-hiya kong bestfriend na matagal ng hindi nagpapakita sa'kin! Mag-iisang taon na siyang wala.

"Papasukin mo."

Sabi ko at agad naman itong lumabas ng office ko.

"K-Kent! Kumusta?"

My eyes got widened when I saw her. She's... She's pregnant!

"Kaye! Ang tagal mong nawala! Kumusta na?"

Umupo muna siya at saka nagsalita.

"Eto, okay naman. I have my angel eh."

Sagot niya at matipid ngumiti mukhang kinakabahan siya.

"Huwag kang mag-alala hindi pupunta si Kurt dito no! Tss. Don't tell me affected ka pa'rin sa ex mo eh may asawa't magiging mommy kana?"

Agad naman siyang napatawa ng malakas. Grabe na-miss ko talaga siya.

"Wala pa'kong asawa no! Mahabang kwento basta, ikaw ninong nitong angel ko ah?"

"Oo naman. Pero teka? Who's the lucky father of your angel?"

Her face became serious. Did I say something wrong?

"Hmm.. Basta mag-usap tayo pero wag dito."

"Sure!"

Sabi ko at saka siya iginiya palabas ng office ko. Siguro kung natuloy ang kasal namin ni jenica, baka may angel na'din kami. Tss, ilang beses ko na bang binanggit ang pangalan niya? Tsk. Hindi ko matiis pero ganun naman talaga diba? Minsan, mahirap kalimutan ang mga dapat nang kalimutan at madaling kalimutan ang mga hindi dapat kalimutan.

Jenica's POV

"Welcome home hija!"

Mommy greeted me as I entered to the house. I sighed. Hindi ko akalain na babalik pa'ko dito. Matapos ng mga exhibit ko sa ibang bansa ngayon naman may gustong magbid ng painting ko dito sa bansa.

"Hello ma! I missed you."

She handed me the key to my room.

"Magpahinga ka muna. We'll have a happy dinner tonight with your dad."

She kiss my cheeks and called our driver to put my baggages upstairs.

It's been 3 years. Thanks God that I overcome those feelings. Anyway, I just went to my room and everything is still the same, ganoon pa'din ang ayos.

I just change my clothes and sleep. Maaga pa naman.

--------------------------------------

I woke up because my phone is ringing. I saw shaira's name flash on my phone, ang bilis naman. How did she know that I'm home?

"Hello?"

I greeted her as I answered her call.

"HOY! WALANGYA KANG BABAE KA! HINDI KA MAN LANG NAGPAALAM NA UMALIS KA! YOU OWE ME AN EXPLANATION!"

Halos patayin na'ko ni shaira sa sigaw niya. Geez..

"MEET ME AT THE COFFEE SHOP! SA DATI PA'RIN! ASAP!"

She ended the call. Hindi man lang niya ko pinagsalita. Grabe! Na-miss niya talaga ko. Kinabahan tuloy ako bigla, boses pa lang kasi niya parang papatay siya eh!

I just fixed myself and after 30 minutes i'm ready so I just left the house and went to the coffee shop.