Broken Dreams #1 : A Light To My Darkest Days

Chapter 33

Chapter 33

You're Not Mine Anymore

---

Song: Exile // Taylor Swift feat. Bon Iver.

Lumipat ang paningin ko kay August at napaawang ang bibig ko nang makita ko na nabitawan niya ang baril  at saka nabaril siya sa magkabilang braso, napasinghap ako nang may makita ko na may tumutulong dugo at ito'y nagmumula sa kanyang likod

Binalingan ko ang lalaki na natamaan ng bala. Nangingilid ang mga luha ko. "Bakit mo ginawa 'yon?" Tanong ko sa kanya.

As much as I want to raise my voice, I couldn't help but to mumble. Parang hindi ko kayang pagtaasan siya ng boses.

"B-because I love you."

"Haven't you asked me that if I die, I will be freed from your accusation--"

"Gago! Huwag mo nang isipin 'yon!"  Sigaw ko.

Muling namayani ang katahimikan sa buong warehouse. Marahil ay natalo na nila Light yung mga tauhan ni August. I heaved out a relieved sigh but I couldn't breathe properly when my best friend who faked his death is now currently hovering between life and death.

"Why did you fake your death, Kenji? Bakit mo ako pinaglihiman? Bakit mo ako iniwan?"

Naramdaman ko ang nanginginig niyang kamay sa pisngi ko. "I'm so sorry, Ash. Ginawa ko 'yon dahil ayokong i-damay ka sa gulo na pinasukan ko."

If that's the case, I would rather shut my mouth but...seeing him dying with my own eyes is the hardest scene that I ever saw.

Pakiramdam ko ay wala yatang balak na tumigil ang mga luha ko sa pag-tulo. My tears keep on falling down onto my cheeks. Damn it!

"I just hugged you an hour ago but now, you are here lying on the floor? I should've dodged that fucking bullet. You would've pulled me out pero bakit ganito? Bakit mo hinayaan ang sarili mo? You're so selfish--"

"Malapit na nga akong mamatay tapos sinesermonan ako."

"Hindi ka mamamatay, I'll call the ambulance--"

Nasa akmang tatayo ako nang muli kong naramdaman ang kamay niya dahilan upang tumigil ako at nagtama ang aming mga mata. Marahan siyang umiling-iling. "H-huwag Ashley, just stay by my side please..."

Parang hindi ko kayang tanggihan si Kenji pero hindi ko alam kung bakit. Nanlabo na ang mga mata ko dahil hindi ko kayang makita siya dito na nag-aagaw buhay.

"Kenji, may oras pa. The ambulance might come here in no time--"

"I would rather die than to see you with someone else."

"Kenji naman, huwag mo naman i-damay ang mga feelings ko--"

Marahan siyang tumawa pero alam ko na pagak iyon. "Siguro, tanga lang ako pagdating sa'yo, Ashley!"

"You made me crazy like hell. Marahil ay manhid ka lang kaya hindi mo nararamdaman ang affection ko..."

Napatahimik ako. Bakit walang salota na lumalabas sa bibig ko? Bakit hinahayaan ko lang siya na magsalita?

"K-Kenji, you're a strong man so I'm going to leave you here first and I'll call for h--"

"Ang kulit mo talaga, Ashley. Haven't I told you to stay?"

"Kapag kasama kita, wala na akong mahihiling pa. Please, Ashley. Ito na ang huling hiling ko sa'yo at hindi na kita kukulitin pa dahil meron ka nang iba."

Napahagulgol ako nang sabihin niya iyon. It's like he expected this to happen. Parang kasama ito sa plano niya. Bakit niya ginawa ito? He already mentioned the reason but why am I thinking that those came from his rash decisions and childish mindset? Ang hirap talaga i-spellingin ang lalaking 'to!