Broken Dreams #1 : A Light To My Darkest Days

Chapter 3

A/N: if you are sensitive to issues like suicide and depression, kindly skip this part. Read at your own risk!

Chapter 3

In My Head

---

Bakit tayo nagpapaalam? Why do people leave? Dahil ubos na ang panahon na binigay ng Diyos sa atin? O dahil ayaw natin maramdaman ang sakit sa mga puso natin?

Mahirap tanggapin ngunit kailangan tiisin. Wala tayong magagawa kundi yapusin ang sakit.

May mga taong nanantili at tumatayo dahil sa tingin nila ay kaya pa ng mga puso nila ngunit meron ring sumusuko na lang at hindi na tatayo dahil pakiramdam nila ay tila pinutulan sila ng mga paa.

Just because they've felt pain, it doesn't mean that their life is over.

But what if the pain is so excruciating that it almost break your heart into pieces? Anong magagawa mo? You can't mend something in a fast pace, it comes to a process.

Just like moving on to a man who doesn't love you. In the end of the story, ikaw ang luhaan, ikaw yung nasaktan. Maybe you weren't meant for each other, that's why you earned a wounded heart.

Maybe, because of the excruciating pain that comes from within, some attempt to kill their own life, as if it was the only option that they could think of.

Bakit nagpapatikawal ang ibang mga minor de edad? Marahil ay sa tingin nila, ang pagpapakamatay ay ang pinakamabisang paraan upang maibsan ang sakit na nararamdaman nila.

Ngunit hindi ba nila alam ang consequences nito? May nagsabi sa akin na ang Diyos na ang maghahanap ng paraan. Wala kang karapatan na kitilin ang sarili mong buhay.

Masyadong magulo ang sitwasyon at ako'y nakikiramay sa pagkamatay ni Casey. She's a brilliant woman though. Naiinggit nga ako kay Casey dahil parang nasa kanya na ang lahat. Intelligence. Power. Good attitude.

Dapat siya ang tularan ng mga kababaihan ngayon, parang siya ay na-reincarnate ni Huli, mula sa nobela ni Jose Rizal na El Filibusterismo.

Ngunit palaisipan pa rin sa akin ang nangyari sa kanya. The situation is so unforeseen and unpredictable. Isang tahimik na babaeng tulad niya ay naging biktima ng teenage pregnancy.

Wala akong karapatang manghusga dahil simula't-sapol, hindi ko alam ang buong kuwento. May nakalap nga akong impormasyon ngunit hindi ito sapat para mag-conclude agad. Whether my conclusions are accurate or not, I don't have the power or the authority to tell it to everybody.

Hindi ko naman siya kapatid, ni hindi nga ako detective. Tss! There are times that you need to zip your mouth, because there are stories that are meant to be untold, not unveiled.

Kasalukuyan akong nasa veranda at nakatingin sa malayo, kahit na may hawak-hawak akong tasa na may laman na kape, hindi ako nagtangkang uminom ng konti.

There are lots of thoughts in my head that I cannot thoroughly process. Marahil ay may kinalaman ito sa nangyari kay Casey.

Bumuntong-hininga ako nang maramdaman ko ang malamig na simoy na hangin na unti-unting nililipad ang mga hibla ng buhok ko.

As if the wind attempted to blow away those thoughts that I had contemplated for a while. Otherwise, trying to wake me up from a deep slumber.

Sabi raw ng mga psychologist na ganado ang utak mo tuwing alas-kwatro ng madaling-araw hanggang sa tuluyan nang sumikat ang gintong araw.

Pero bakit? Nandito ako ngayon? Kasalukuyan nakatingin sa apartment ni Casey? Walang ilaw kaya obvious na walang tao. Isa pa, hindi naman babalik ang nagmamay-ari ng apartment na 'yan. Tanging mga alaala na lang ang mananatili diyan sa loob.