The Ruthless Beat (Cordova Empire Series 1)

CHAPTER 5

Chapter Five

Gentleman

Someone likes me. Someone likes me...

Tulala akong napapangiti habang nakatitig sa malawak na track and field na nasa harapan ko. Kasalakuyan akong nasa field para sa P.E namin at kahit na kahapon pa sinabi sa akin ni Seidon ang tungkol kay Venus ay iyon pa rin ang dahilan ng mga ngiti ko ngayong araw.

I just can't believe that someone actually likes me. Hindi naman sa nagiging tibo na ako kay Venus o ano pero hanggang ngayon kasi ay hindi pa rin talaga ako makapaniwala. I mean, anong kagusto-gusto sa tulad ko? Wala akong maisip. The thought of someone liking me without knowing me fully is a miracle. Nakakatuwa lang. Alam kong mabuting tao si Venus dahil sa pagiging nice niya sa'kin kaya sobra-sobra ang saya ng puso ko.

"Mukhang masaya ka, Svetlana, ah!" nakangising puna ni Josh habang tumatabi sa akin, isa sa mga block mates ko.

Sa lahat ng mga nakausap ko sa nakalipas na araw dito sa University bukod kay Zoey ay si Josh lang ang hindi nagsawang kumustahin ako consistently. Napangiti ako lalo at binigyan siya ng mas malawak na espasyo sa tabi ko.

"Sabi ko Lana nalang. Hindi ako sanay sa Svetlana." nakanguso kong sabi na nagpatawa sa kanya.

"Ang ganda ganda kaya ng pangalan mo!"

Nag-iwas ako ng tingin sa kanya. I'm glad to have someone like him in times like this para naman hindi ako op pero kapag ang usapan ay tungkol na sa akin ay hindi ko pa rin talaga maiwasang mailang. Maybe because I've been in a cage all my life at ngayon lang nakalanghap ng sapat na laya kaya naninibago pa.

"Maganda rin naman ang Lana." pagpupumilit kong muling nagpahagikhik sa kanya.

"Svetlana Aleksandra Drozdov. Kakaiba ang mga pangalan ng Russian, 'no? O ibinabagay sa ganda ng isang tao? Kasi maganda ka kaya dapat maganda rin ang pangalan mo?"

Hindi ko siya nilingon, napawi na rin ang ngiti ko. I'm not really used to hearing compliments. Parang bumabaliktad kasi ang sikmura ko. I kinda like it but not that much. It's better if I hear nothing so that the conversation wouldn't be awkward.

Masaya niya akong siniko dahil sa pananahimik ko.

"Ito naman! Nagtatanong lang para may topic eh!"

"Sorry... Hindi ako sanay."

"Saan?" nababaliwan niyang tanong. "Girl, you are beautiful!" napapitlag ako ng hawiin niya ang buhok papunta sa likod ko. "Konting make-up at lipstick pa, kulot-kulot ng hair tapos medyo pang pokpokang suot, pak na pak na ang beauty mo! Kakabugin mo na 'yang mga kipayla sa Zeta Phi!"

Napangiwi ako lalo na sa binanggit niyang nag-iisang sorority house ng UDB kaya lalo siyang natawa. Kinurot ko ang matabang braso niya dahil lumakas ang tawa niyang nakakuha na ng atensiyon.

"Sorry!"

Magsasalita pa sana ako para pagalitan siya't patahimikin pero nang lumagpas ang mga mata ko patungo sa kanyang likuran ay tuluyan na akong natigil sa paggalaw. Maging ang paghinga ko nga ay huminto ng makita ang lalaking tahimik na naglalakad habang sukbit sa balikat ang itim na gym bag.

Parang may dumaang anghel sa pagdating niya dahil lahat ng mga kaklase ko maging ang mga lalaki ay talagang nahinto sa pagsasalita at paggalaw.

Wala sa sariling napisil ko ulit ang braso ni Josh. Anong ginagawa ni Seidon sa P.E class ko?

Gusto kong isiping naliligaw na naman siya pero dahil binati siya nang professor namin ay nakumpirma kong maging rito ay classmate ko pa rin siya!

"Grabe sa pagpisil ha! Nakakagigil ba, girl? Hinga-hinga rin tayo, girl!" hiyaw niya pagkatapos ay halos sabay kaming humugot ng hangin sa baga kaya natawa ulit siya sa akin.