#3-What happened?!

799 84 56
                                    

3 μήνες αργότερα

«Πρέπει να φύγω»

Είπα τρώγοντας το κρουασανακι που πήρα από την πιατέλα και άρπαξα την αδερφή μου από τις μασχάλες και οι γονείς μου γέλασαν.

«Άσε με ΚΑΤΩ!Εχω ΜΑΘΕΙ να περπατάω ΜΠΑΜΠΟΥΙΝΕ!»

Φώναξε και γέλασα καθώς την άφησα να περπατήσει όταν πήγαμε στο αμάξι μου.

Μπήκαμε μέσα και γέλασα ελαφρά κοιταζοντας την.

«Αωωω το ξέρω ότι με αγαπάς»

Της είπα ενώ της εβαλα ζώνη μιας και καθόταν στη θέση του συνοδηγού.

«Εσυ δεν φοράς ζώνη»

Είπε τσαντισμενη και χαχάνισα κοιταζοντας την.

«Δεν παίρνω ρίσκα με εσένα!Μετα πιο επικριτο,ψωνισμένο εντεκάχρονο να έχω να με πρήζει;;»

Ρώτησα και στένεψε το βλέμμα της.

«Αωωω ξέρω ότι δεν θα μπορούσες να ζήσεις χωρίς εμένα Βόδι μου»

Είπε και χαμογέλασα αυθόρμητα.

«Και που σαι...Τι έχουμε πει;»

Ρώτησα κοιταζοντας την με σηκωμένο το φρύδι μου έπειτα από κανα δεκάλεπτο που σταμάτησα έξω από το σχολείο της.

Αυτή ξεφυσηξε.

«Γκόμενο μετά τα 35!»

Είπε ρολαρωντας τα μάτια της και χαχάνισα.

«Τραβα τώρα στο σχολείο σου ΦΥΤΟΟ!Εχεις ακόμα ΟΥΥΥΥ χρονιααα μπροστά σου»

Της είπα και στένεψε το βλέμμα της.

«Άντε ΧΑΣΟΥ και πήγαινε στην κοπέλα σου και τα ΜΠΛΙΑΧ σου»

Είπε και γέλασα όταν άνοιξε την πόρτα της.

«ΕΪ!Που πας έτσι;»

Ρώτησα και ξεφυσηξε ενώ πλησίασα προς τα εκείνη.

Μου έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο και γέλασα.

«Τώρα σου επιτρέπω να φύγεις»

Της είπα και γέλασε ενώ βγήκε από το αμάξι Χαιρετώντας με.

Όσο και αν με εκνευρίζει και να γίνεται ΤΟΣΟ ΣΠΑΣΤΙΚΗ ώρες ώρες.

Την αγαπάω ρε φίλε όσο κανέναν...

Και για αυτό δεν αφήνω καν τους γονείς μου να της φωνάζουν αν κάνει καμία μαλακια...

Σκεφτηκα γελωντας καθώς ετριψα στο σχολείο μου.

[...]

Πλησίασα τα παιδιά και τότε πέρασε τα χέρια της γύρω από τη μέση μου και χαχανισε.

𝘠𝘰𝘶 𝘐𝘯𝘵𝘰𝘹𝘪𝘤𝘢𝘵𝘦 𝘮𝘦Where stories live. Discover now