𝘠𝘰𝘶 𝘐𝘯𝘵𝘰𝘹𝘪𝘤𝘢𝘵𝘦 𝘮𝘦

#10

«Ξέρεις ότι ποτέ δεν σου λέμε όχι σε τίποτα!Αλλά πως στο καλό μπόρεσες να συμπεριφερθεις ετσι;»

Ρώτησε ο πατέρας μου αγανακτισμένος.

«Και άλλες φορές έχει γίνει...Δεν πίστευα ότι θα ανησυχ-
Ξεκίνησα αλλά με διέκοψε κοιταζοντας με σοβαρος.

«Τις άλλες φορές!Ησουν με τους φίλους σου,τους οποίους ΠΑΝΤΑ περνάμε τηλέφωνο για να σιγουρευτούνε τι συνέβη!Ή μας έλεγες ότι θα έλειπες!...ΔΙΑΟΛΕ ΔΕΝ εξαφανιζόσουν απλά δίχως να πεις ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ τίποτα με μια ΑΓΝΩΣΤΗ!»

Είπε ενώ φαινόταν στο βλέμμα του το ποσό είχε ανησυχήσει.

«Δεν εμφανίστηκες στην προπόνηση σου,δεν απαντούσες ούτε ΚΑΝ στους φίλους σου,ΤΙ περίμενες να σκεφτούμε;»
Ρώτησε έκπληκτος καθώς έριξα το κεφάλι μου προς τα μπροστά αποφεύγοντας τα βλέμματα τους.

«Μπορώ να μάθω Γιατί;...Γιατί τώρα τελευταία λες ψέματα για το που πας;Με ποιους είσαι;...Εξαφανίζεσαι για ολόκληρες ωρες!ΓΙΑΤΙ συμπεριφέρεσαι έτσι;»

Συνέχισε και έδεσα τα δάχτυλα μου μεταξύ τους νιώθοντας ότι όλων τα μάτια ήταν καρφωμένα πάνω μου...και εγώ ήμουν ξαφνικά ξανά 6 χρόνων και μου φώναζαν για κάποια αταξία που είχα κάνει.

«Έχει συμβεί κάτι που δεν ξέρουμε;...Ολοι ανησυχούμε Ace»
Είπε η μαμά μου πιο ήρεμα.

«Μπ-

Ξεκίνησε να λέει αλλά έγνεψα γρήγορα αρνητικά.

«ΦΤΑΝΕΙ!»
Φώναξα καθώς σιωπή ξέσπασε στο σαλόνι όπου ακόμα ήταν τα παιδιά με την Cara.

«Απλά...Απλά ΦΤΑΝΕΙ ενταξει;ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑ!Εκανα μαλακια!Τα σκατωσα!Αλλα έληξε!Ειμαι εδώ»

Είπα γνεφοντας αρνητικά.

«Όποτε αν είναι να με βάλετε ή τιμωρία ή να κάνω κάποια αγγαρεία πείτε το να τελειώνει το θέμα»

Συνέχισα.

«Δεν είσαι 5 χρόνων να σε βάλουμε τιμωρία Ace»
Είπε σοβαρος ο πατέρας μου.

«Ωραία τότε ας φευγω γιατί δεν είμαι και ιδιαίτερα καλά»
Είπα καθώς το στομάχι μου όλη την ώρα ένιωθα να γυρνάει και να πονάει.

Σηκώθηκα όρθιος και με κοίταξαν ξαφνιασμένοι.

«Που είχες πάει;»
Ρώτησε ο πατέρας μου μπερδεμένος και γέλασα ελαφρά.