Proud of YOU (a fanfiction story of Donny Pangilinan & Kisses Delavin)

Eight\\ haven

Kisses' POV

It's one of the gloomy afternoon in our house here in Masbate. We always went here every weekends para mahandle pa din nila Mommy at Daddy ang Hotel and Tradings business namin. Aside from that, this is where we came from, mahirap kalimutan kung saan ka ng mula.

Nakaupo ako sa sofa habang nagbabasa ng libro ng dumating si Daddy. Inangat ko ang tingin ko at sinalubong siya ng ngiti, nang makalapit siya sakin agad ko siyang binigyan ng mahigpit na yakap.

I can proudly say that I'm a Daddy's girl.

"Kamusta ang Kissoy namin?" tanong ni Daddy pagtapos ng yakap namin. Umupo siya sa tabi ko at marahang sumandal sa sandalan ng sofa. Halatang pagod mula sa trabaho niya.

"Okay lang po Daddy, I'm havinf dun doing school works and workshops! I also joined  clubs and org sa school namin. I want to be socially active para mas maboast pa yung confidence ko and to gain more friends." Sabi ko habang nakatingin sakanga.

Napapikit si Daddy, halatang may iniindang sakit sa balikat niya. Naawa ako kay Daddy dahil pagod na pagod siya galing trabaho kaya kusa na kong tumayo at pumunta sa likod niya para bigyan siya ng masahe.

Napangiti naman si Daddy sa ginawa ko.

I remembered when I was a child, I always massage Daddy everytime he felt something painful sa katawan niya. Inaapakan ko ang likod niya at masayang minamasahe siya hanggang sa makatulog.

I miss those days, everything seems calm and relax.

"Nakita ko nga pala si Anthony kanina. He had a business meeting here in Masbate kaya nagkita kami saglit para magkamustahan." Daddy said, still eyes closed. Tumango ako.

"Opo, I also met Tito Anthony last week sa Mega Mall. Anak po pala niya si Donny, yung lagi kung kinukwento sainyo ni Mommy na madalas kong kasama sa workshop. Sobrang liit lang talaga ng mundo, hindi ko akalain na nagkita na pala kami dati." Sabi ko habang patuloy sa pagmamasahe. Napangiti ako ng maalala ang una naming pagkikita nung mga bata pa kami. Sobrang payat at mahiyain si Donny ng mga panahong yun. Napakadalang niyang ngumiti sa nga tao at hindi magawang tumingin ng diretso sa mata. But who could have thought, the shy little boy are now dreamt to be a well-known actor.

"Oo, nasabi nga niya sakin. Naalala ko ang lagi mong kwento tungkol sa anak niyang lalaki kaya naikwento ko din kay Anthony. Nagulat pa nga siya, hindi ata niya alam na naga-acting workshop ang anak niya. Mga bata talaga ngayon, hindi na nagpapaalam sa mga magulang." Napahinto ako sa pagmamasahe. Hindi ko alam kung paano ako magre-react sa sinabi ni Daddy.

Alam na ni Tito Anthony and tungkol sa workshop ni Donny....at kasalanan ko yun.

***

Weeks passed by and I choose to ignored Donny Pangilinan. He always texted me but I didn't reply in any of his text. I felt...guilty. I don't know, alam ko naman na wala akong kasalanan. Alam ko naman na hindi ko kasalanan na masabi ni Daddy ang tungkol sa workshop ni Donny, pero hindi ko maiwasang maguilty.

Pakiramdam ko dahil sakin kaya nalaman ni Tito Anthony, kung sana hindi ko na lang kinukwento si Donny kila Mommy at Daddy. Kung sana hindi ko na lang binangit sa kanila ang tungkol sa workshop namin, baka sana okay pa ang lahat.

All the possible worst scenarios are coming in my head. Paano kung patigilin nila si Donny sa pagwo-workshop? Paano kung pigilan nila ang pangarap niya?. Hindi ko kaya. Hindi ko kayang isipin na dahil sakin kaya hindi niya matutupad ang pangarap niyang maging sikat na artista.

I closed my eyes. I felt my tears streaming down my face.

I need to see him. I need to see him and apologize.