Sabah uyandığımda yanım boştu. Kokusu hâlâ odamda dururken telefonumu aramaya başladım.
Şarjımın bittiğini farkettiğimde yan tarafımda duran prize taktım ve dolmasını beklemeden ayağa kalkıp aymama gittim.
Aynanın önünde duran siyah şeyler dikkatimi çektiğinde bunların eldiven olduğunu farkettim.
Bana eldivenlerini mi bırakmıştı?
Gülümsememe sebep olurken telefonumu açtım ve bilinmeyenle konuşmalarımıza girdim.
Annabel: Dün gece ve eldivenler için teşekkür ederim.
Eldivenleri elime geçirdiğimde ne kadar bol olduklarını farkettim. Bu gülümsememe sebep olurken telefonumdan bildirim sesi geldi.
Bilinmeyen: :)
Cevap yazmadım ve kütüphaneye gitmek için giyinmeye başladım. Siyah giyinen bir insan değildim ancak nedense bugün siyah giyinesim gelmişti.
Siyah dar pantolon ve çok bol olmayan sweat giydikten sonra siyah montumu da giydim. Tam odadan çıkacakken bilinmeyenin bıraktığı eldivenler dikkatimi çekti.
Onları da alıp kapıya yürüdüm. Siyah botlarımı ayağıma geçirip kütüphane yolunu tuttum.
¦¦¦
Kütüphaneden çıktığımda saatin ne ara bu kadar geçtiğini anlayamamıştım. Gece yarısına geliyordu ve ben eve yürüyordum.
Issız sokaklardan geçerken ileriden birisi bana doğru geliyordu. Aynı kaldırımdaydık sonuçta. Kafamı yere eğip yürümeye devam ederken sert bir şeye çarpmıştım. Kafamı hızla kaldırdığımda siyah bir şeyle yüzü kapalıydı. Sadece gözleri ve saçları görünüyordu. Bal rengi gözlerinden kendimi alamazken yanımdan geçip gitti.
Tanrım. Bu koku. Oydu. Dünden sonra yine temas etmiştik. Telefonuma mesaj geldiğinde hemen arkamı döndüm ancak çoktan gözden kaybolmuştu.
Bilinmeyen: Güzel eldivenler :)
