~One shots~

Ο μπάτσος (Baekhyun)

Γαμωτο...Πάλι μας έπιασαν!
Και είπα στους υπόλοιπους να μην βγούμε σήμερα για να κάνουμε τα graffiti αλλα ποιος με ακούει εμένα;!

Μας έχουν πιάσει λοιπόν και βρισκόμαστε στο αστυνομικό τμήμα. Πάντα όταν μας πιάνουν μας χωρίζουν σε διαφορετικά γραφεία, δηλαδή αυτές τις 2 φορές που μας έχουν πιάσει.

Βρισκόμαστε έξω από την πόρτα του γραφείου του "μεγάλου" αστυνομικού.

Τα χέρια μου είναι πίσω από την πλάτη μου δεμένα με αλυσίδες ενώ έχω και τον άλλον τον τύπο να πούμε δίπλα μου που μου τα κρατάει πιο πολύ ενωμένα σε σημείο που να με πονάει. Στο στόμα μου επίσης μου έχουν βάλει ένα φίμωτρο...ωχ νομίζω ξέρω σε ποιον αστυνομικό με πάνε....

Χτύπησε την πόρτα του γραφείου του και μια βαριά ανδρική φωνή ακούστηκε από μέσα....ναι η δική του.

"Περαστε~" ο άλλος αστυνόμος άνοιξε την πόρτα και μπήκαμε μέσα ενώ την ξανά έκλεισε

"Κ. Byun σας φέρνουμε ξανά την κοπέλα που με την παρέα της κάνουν graffiti στους τοίχους δημαρχείων και σχολείων" είπε και έσφιξε περισσοτερο τα χέρια μου κάνοντας με να βγάλω ένα βογκητο.

"Μμμμμ!!!" τον κοίταξα αγριεμενα, πραγματικά αν αυτή την στιγμή μπορούσα να τον φτύσω θα το έκανα χωρίς καμία ντροπή

Το πονηρό χαμόγελο του Baekhyun εμφανίστηκε ξανά στα χείλη του από την τελευταία φορά που έχω να το δω

"Ωραία, χαίρομαι~Αφησε μας μόνους με την κοπέλα, έχουμε να μιλήσουμε~"

Με κοίταξε στα μάτια χωρίς να βγάλει το συγκεκριμένο βλέμμα από πάνω τα χείλη του.

"Όπως διαταξετε~" και έφυγε αφήνοντάς με όρθια και εκτεθημενη μπροστά του, καλά θα μου πεις δεν θα είναι και η πρώτη φορά αλλά τεσπά

Κάθε φορά είναι σαν την πρώτη, με κάνει να ανατριχιαζω αυτός ο άνθρωπος. Δεν ξέρω πως τα καταφέρνει.

Σηκώθηκε και με πλησίασε.

"Ώστε η μικρή μας Y/n δεν έμαθε το μαθημα της~" ειπε και βρεθηκε από πισω μου να μου κρατάει ψηλά με τα ακροδαχτυλα του το πινουγι και να ψιθυριζει αυτά του τα λόγια στο αυτί μου προκαλώντας μου ξανά ανατριχιλα.

Με το άλλο του χέρι κλείδωσε την πόρτα ενώ συνέχισε να ψιθυριζει

"Ή πέρασε τόσο ωραία την πρώτη φορά που θέλησε να μας ξανα επισκεφτεί~"

Ναι... και τότε ήταν που μου ξέφυγε ένας αναστεναγμός. Ευτυχώς είχα το φίμωτρο και ακούστηκε πιο πολύ ως μουγκριτο αλλά δεν νομίζω να μην το κατάλαβε αφού το χαμόγελο του το πονηρό έγινε ακόμα μεγαλύτερο.