Regrets.

Bitch's message

Ryan

Dumalaw akong muli sa kwarto ni Yna. This time, malaking teddy bear, regalo, at, syempre, bulaklak ang dala ko.

Napalingon sa akin si Yna pagkabukas ng pinto. Ang payat na niya. Nagbigay na ng taning ang doktor but I will never lose hope.

“Surprise!" sabi ko sakaniya. Napangiti siya. Ang tamis ng ngiti niya. Yan ang nagbibigay nf pag-asa sa akin.

“Ano'ng pakulo na naman ‘yan? Ano bang meron? As far as I know, it's not my birthday yet." sabi niya sa akin. Nginitian ko lang siya at inabot sakaniya ang regalong dala ko.

“Go. Read the note." sabi ko habang hindi tinatanggal ang ngiti ko na alam kong nagbibigay din ng pag-asa sa kaniya.

“Happy Daysary! I love love love love you! -Most Handsome Ryan" she read out loud.

“Adik m--" natigil ang pagsasalita niya dahil naubo siya. I caressed her back. Nahihirapan siyang umubo. In her every painful cough, it's tearing me apart. Bakit hindi na lang ako ang nagkaroon ng cancer? Bakit siya pa?

“You okay now?" sabi ko pagkatapos ko siyang painumin ng tubig. Tumango lang siya at ngumiti.

“You don't need to talk. Your smile says it all. You're welcome, by the way." sabi ko at hinalikan siya sa noo at niyakap.

“I love you." bulong ko sa tainga niya.

Hindi na siya sumagot dahil alam kong nahihirapan na siyang magsalita. Hinayaan ko muna siyang magpahinga. Nakinig nalang kami ng music sa iPod ko.

Ilang minuto ang nagdaan, nakita ko na natutulog na siya. Ang peaceful ng mukha niya. Pero hindi nawawala ang kaba ko everytime na matutulog siya. I'm afraid.

-

Lumipas ang tatlong linggo, ito na ang araw na matagal ko ng gustong gawin sa pinakamamahal kong babae.

Dumaan muna ako sa mall para kunin at asikasuhin lahat-lahat.

Bumili na rin ako ng bulaklak.

Inimbitahan ko lahat ng kaibigan namin. Lahat nakaformal attire.

Sabay-sabay na kaming pumunta sa ospital. Pinagtitinginan pa nga kami dahil sa dami at suot namin.

Nang nasa harap na kami ng pinto ng kwarto ni Yna, bigla akong kinabahan. I sighed heavily to conquer my nervousness.

“You ready, bro?" tanong ni Tom ba nasa tabi ko at may hawak na balloons. Tinanguan ko lang siya.

Kumatok ako sa pinto na parang normal na araw lang ito.

Una akong pumasok.

“Ano na namang gimik ‘yan? Bakit nakasuit and tie ka?" tanong niya. Ngumiti lang ako at hindi nagsalita.

Isa-isa ng pumasok ang mga kaibigan at pamilya namin habang kumakanta ng On bended knee.

Lumuhod ako sa harapan ni Yna. Habang nakahiga siya sa kama niya. Napatakip siya ng bibig at napaiyak dahil sa pangyayari.

“Ang dami na nating naging struggles sa buhay pero we stood strong. Nandiyan yung, muntik na akong ikasal sa bestfriend mo. I thought I would never see you again. And that thought crashed me. But I was wrong. God is really good for giving us a second chance." I said. I reached for the mini red box in my pocket. I opened it and it showed a shiny diamond wedding ring.

“Will you be my forever?" tanong ko sakaniya. Yes! I finally asked her this.

“Of course... YES!" masaya niyang sagot. I stood up. Sinuot ko sakaniya ang ring then niyakal ko siya. Sumama lahat kaya ito ay naging group hug.

Natigil lang kami nang may kumatok sa pinto.

Si Tom ang nagbukas. May ibinigay na papel yung nurse kay Tom.

He's walking towards my direction.

Ibinigay niya sa akin yung sulat.

“Ipinapabigay daw nung babae. Hindi raw binigay ang name eh." sabi niya sa akin. Binuksan ko kaagad ang letter.

Dear Ryan,

This is the last message you'll receive from me. I love you so I'm setting you free. Always remember that I REALLY love you. I'll go somewhere far. I hope you're happy now, baby. Ibinibigay ko na yung kasal natin kay Yna. My advance wedding gift for you two. My gown will be Yna's gown. Our reception will be your reception. Just make invititation and give aways. Haha! Tell Yna, too, that I love her. Say sorry to her for me. Bye!

                       -Courtney

Nabigla, at the same time, natuwa ako sa sulat. Courtney is a secretly kind person.

“What's that?" tanong ni Yna. Pinakita ko sakaniya ang sulat.

Napangiti siya sa sulat.

Napagdesisyonan namin na pag-usapan nalang ito mamaya dahil sangayon, ito munag engagement party ang iintindihin namin.

Congrats here, congrats there, congrats everywhere! They're congratulating us.

Yna will be my Mrs. Guidicelli. Yna Stephen Guidicelli. Cooooool!

Kinagabihan, kaming dalawa na lang ni Yna ang natira sa kwarto niya.

“Babe, I can't go to the church. I can't even walk." sabi niya ng nakayuko.

Itinaas ko ang mukha niya at iniharap sa akin.

“Ang church ang pupunta dito, babe." sabi ko sakaniya habang nakangiti.

“Ako ang bahala sa lahat. Don't worry, okay?" sabi ko sakaniya.

--

Malapit na ang epilogue!

-Y A N Y A N