Regrets.

A special day

Nagr-ready na ang lahat para sa pinaka-importanteng araw sa buhay namin ni Yna.

Nandito pa ako sa bahay. Siyempre maghahanda muna ako. Si Yna ay nasa ospital. She's not allowed to leave the hospital. That's understood.

Sinuot ko na ang barong ko. I stared at my own reflection in the mirror in front of me.

I breathed heavily. This is it.

“Ryan. Let's go." sabi ni mama sa akin. Tumayo na ako.

Sumakay na ako sa sasakyan ko ay nag-drive papunta sa ospital.

Nang makarating sa harap ng hospital, ang dami na ring tao.

Bumaba na ako. People looked at me with curiousity. Ngayon lang ba sila nakakita ng gwapong lalakeng nakasuot ng barong? Wag na kokontra. This is our day, okay?

Dumeretso na ako sa kwarto ni Yna.

-

“Ryan C. Guidecelli, do you accept Yna Stephen G. Avila as you lawful and beloved wife from sickness and in health til death do you part?" tanong ng Pastor na nasa harapan namin. Dito mismo sa kwarto ni Yna ginanap ang kasal. Pili lang ang inimbitahan naming bisita.

“I do." agad-adaran kong sagot. Nakatitig lang ako kay Yna.

“Do you, Yna Stephen G. Avila, accept Ryan C. Guidecelli as your lawful and beloved husband through sickness and in health, til death do you part?"

“I do." sagot din ni Yna at nakayanan niya pang ngumiti sa kalagayan niya.

“You may now kiss the bride." sabi saakin.

That was the cue. I leaned. Tinanggal ko ang belo niya. Nilagay ko ang kamay ko sa both sides ng kama niya para hindi ko siya madaganan kung sakaling matumba ako.

I kissed her. Smack lang.

Pagkatapos non ay nagpalakpakan ang mga nasa loob ng kwarto ni Yna.

Niyakap ko siya.

“I love you." tuluyang kumawala ang luha ko nang binulong niya sa akin iyan.

“You're my wife now. You are mine and I am yours. I love you. ‘Til death do us part." I sweetly said to her.

Kumain kami pagkatapos ng kasal. Wala akong ibang ginawa kundi ang asikasuhin ang asawa ko.

Patuloy ang pagdating ng mga bisita bitbit ang kanilang mga regalo.

Kinagabihan, iniwan kaming dalawa ni Yna sa kwarto.

Mag-uusap muna daw kami.

“Sing me a lullaby, hubby." sabi niya sa akin.

Alam ko na ito. I am fighting the urge to cry. I don't wanna cry infront of her.

“Wifey, don't sleep. Please. Not now." I said to her with a cracked voice.

“I'm too tired, hubby. Please, let me sleep." sabi niya sa akin.

“Let's just talk." sabi ko sakaniya. One tear escaped from my left eye.

Agad ko itong pinunasan.

“Okay..." sabi niya. With a cracked voice, too. Tumabi ako sakaniya sa kama. Inihiga ko ang ulo niya sa chest ko. I hugged her.

“Remember our first monthsary?" tanong ko sakaniya. Ramdam ko ang pagtango niya sa dibdib ko.

“Nag-search pa talaga ako sa internet kung papaano ka isusurprise." sabi ko. Tumawa ako ng mahina pero ang tawa ko ay may kasamang luha.

Nakita ko siyang nakangiti.

She yawn-ed.

Hinaplos ko ang buhok niya at hinalikan ito.

“Just sleep, wifey. Marami ka ng pinagdaanan. You deserve to rest, baby." bulong ko sakaniya. I hugged her tighter.

“Good night, hubby." she said to me with her cracked voice and fall into sleep. She closed her eyes.

“Good night, wifey." I said to her and kissed her in the forehead...

--

Yes, epilogue is up next. I'll still edit this story. Nakulangan ako sa filters, I know. XD

-Y A N Y A N