“Bro, tara na." sabi sa akin ng kaibigan ko na si Sebastian.
“Susunod ako." sabi ko sakaniya at saka ngumiti.
Inayos ko ang kurbata ko at ang coat ko. Sumunod na ako kay Seb.
Sumakay na ako sa sasakyan. Umuwi lang talaga ako para mag-bihis.
Nang nakarating na kami sa pupuntahan, lahat ay nakatingin sa akin. Nag-aabang sa bawat kilos ko.
Pumunta ako sa pinaka-harapan.
I tapped the mic for a test.
“Good afternoon, ladies and gentlemen. This is the day... we're not waiting for." panimula ko. Nagsitawanan naman sila sa sinabi ko.
“She's a good person. Kaya siguro siya kinuha agad ni Lord." sabi ko at medyo nag-ka-crack na ang boses ko dahil sa emosyon na nararamdaman ko.
“Mahal na mahal ko po siya. Grabe. My wife is my only love." pagtuloy ko.
“So, I'll read her letter. Nakuha ko ito sa ilalim ng unan niya sa hospital." sabi ko sakanila at ipinakita ang envelop na may nakasulat na ‘Read this in my funeral, babe'.
“Dear people and dear babe," pagsisimula ko. I might cry anytime because of this letter.
“wag na kayong magtaka kung paano ko nasulat to, just read. I know I left this world too early, but it's God's decision. Don't worry, I love you all. For Papa, wag mo kalimutan ibabad ang paa mo sa asin, ha? Baka bumaho ‘yan. Mama, wag na rin masyado mainitin ang ulo, okay? And babe! Babantayan pa rin kita. Kapag nag-multo ako sayo sana di ka matakot. Hahaha! Sana wag ka na lang malungkot, ah? I'm everywhere. Kasi hindi naman permanent lahat sa mundo, di ‘ba? Magkikita rin tayo dito. Hintayin kita, ha? Pero wag kang magpakamatay! Sa impyerno ka mapupunta, baka di na tayo magkita forever. Pakisabi na rin kay Courtney na thank you at sorry. Sorry kasi alam kong siya ang nauna sa'yo.... wala na ko alam isulat. Salamat sa pagbabasa!
P.S.: ‘wag kayong iiyak dahil ayaw ko ng panget sa burol ko.
-YStephen"
Nang basahin ko ito hanggang sa dulo ay tuluyan na akong naiyak. Lahat din ng mga tao nagsi-iyakan na.
“Wag daw po tayong umiyak." sabi ko sakanila kahit ako rin ay umiiyak.
“She will stay here." I said then pointed my heart.
“Thank you." sabi ko at umalis na sa harap.
Ito na ang huling araw ng burol ni Yna. Ililibing na siya mamaya.
Rest in peace, babe. I love you and I always will.
--
VOTE AND COMMENT♥
Thank you dahil nakarating ka sa epilogue. :)
Tapos naaaaaaaa! Editing pa niyan. LOL.
Ganito parin ang chapters. Dadagdagan ko lang ng scenes, events, etc.
-Y A N Y A N
BINABASA MO ANG
Regrets.
RandomNo, I didn't fell when I saw him in the first time. It took him time to make me fall for him. I regret it. Forgiving is the key, they say. Will I still regret it until the end?
