Beyaz Papatyalar {Bitti}

5.Bölüm

   Bakın önceki bölümü 54 kişi okumuş 12 oy gelmiş ve artık oy sınırına geri dönüyorum sonra ki bölüm 25 oyda

Ay ne süprizli bir bölüm

Nisan:

    Uyandığımda yanımda Kuzey yoktu. Nereye gitmişti bu? Elime telefonumu alıp saate baktım. 7 mi? Bu kadar erken uyanmış olamam.

    Telefonda Kuzey'in telefon numarasını bulup aradım. Bir süre çaldı ve açıldı

    "Efendim aşkım?" Dedi sesi neşeli çıkıyordu

    "Neredesin sen?" Dediğimde bir gülme sesi geldi. Ne bu komik olan.

    "İşyerindeyim hayatım" Dediğinde şüphelendim bu saatte ne işi ya.

    "Ruhunu öldürmeye gelicem" Dediğimde öksürmeye başladı. "Uyandığımda yanımda göremedim seni" Dedim masum bir ses tonuyla

    "Gece sen uyurken gittim" Dedi düz bir ses tonuyla sonra klavye sesi geldi. "Hayatım ben seni okuldan çıkınca alırım tamam mı şu an çok meşgul'um" Dediğinde onu onaylayıp telefonu kapattım ve yataktan kalkıp mutfağa gittim. Yengem kahvaltıyı hazırlıyordu.

     "Günaydın" Dedim ve mutfağın kapısının pervazına saylandım

     "Günaydın! Erkenciyiz bugün bakıyorumda" Dedi yengem ve bıçağı bırakıp elini yıkadı "ben bi tuvalete gideyim sen de sofrayı kur tamam mı kızım" Dediğinde onu onayladım ve sofrayı kurdum.

Gelecek:

     Arabanın bagajını açtı ve bir beyzbol sopasını bana verdi.

    "Biraz yıkıp dökelim ne dersin" Dedi ve bagajı sertçe kapatıp bir arabanın yanına gitti bu siyah SUV karşımızda dururken gülümsediğini gördüm. "İstediğini yapabilirsin" dedi ve arabanın kaputuna beyzbol sopasıyla vurdu bende camlarını kırdım. Arabanın şirinleri bütün otoparkta yankılanırken anahtarımı çıkarıp arabayı çizmeye başladım.

    Buraya doğru gelen adamları uzaktan görünce oradan kaçmaya başladık ve bir duvarın arkasına saklandık.

    "Prenses, az kalsın yakalanıyorduk"

Şimdiki zaman:

   Kuzeyle tanıştığımdan beri çok değişmiş gibi hissediyordum.

    Bilmiyorum nasıl oldu ama ilk tanıdığımda ondan çok korkmuştum. Korkudan saçmaladığımı bile hatırlıyorum.

    "Ruhunu öldüreceğim" Demişti ve benim ondan daha çok korkmama sebep olmuştu ama öyle bir şey yapmadı şimdi ise onunla nişanlıyım işe bak.

    Keşke demiştim. Keşke o sokağa girmeseydim de yakalanmasaydım. Şimdi ise keşkeleri attım bir kenara.

    Kuzey bana ilk evlenme teklifi ettiğinde Hayır demiştim ama o "bir daha edicem" demişti ben de "tekrar hayır diyeceğim" Demiştim sanırım lafımın arkasında pek durmuyorum.

     Yanımda Sinanı görmemle korkudan yerimden sıçradım. "Korktum" Dememle güldü.

     "Ne var kahvaltıda?" Dedi ve sofraya baktı. Sonra mutfak tezgahına yaslanarak bana baktı. "Sen hayret, bu saatte uyanmışsın." Dedi ona yaklaşıp sarıldım.

     "Annemi ve Babamızı özledim." Dediğimde bana sarıldı. Gerçekten çok özlemiştim. Kim annesi ve babasını özlemez ki?

     "Ben de... Ben de çok özledim" Dedi ben çoktan ağlamaya başlamıştım. "Ağlama kardeşim, Bak bende ağlarım. Hem eniştem senin ağladığını öğrenirse bana kızar." Dedi gülerek.