Beyaz Papatyalar {Bitti}

6.Bölüm

     İstediğim oy sayısı gelmedi ☹️
    

    Kuzey:

    Ateşi boş verip yerde yatan Nisanın yanına koştum. "Aç gözlerini güzelim" Dedim ama gözlerinde kıpırdama bile yoktu omzundan vurulmuştu gözlerini açması lazım. Sonra aklıma Babamın dediği şey geldi.

      Babam bizimle pek ilgilenmezdi ama yanına gidip sohbet ettiğimiz günleri hatırlıyorum "korku" Diyordu babam. "Çok kişiyi korkudan öldürdüm" Diyordu.

      "Hadi ama güzelim korkamazsın. Ben buradayım, hadi aç gözlerini hadi. Kızımız var bizim, benim için değilse onun için aç gözlerini." Ama hayır hiçbir şekilde açmadı gözlerini kapıya baktığımda korumalar ateşi tutmuşlardı. Sonra içeri kucağında Arya ile Sinan girdi "Nisan?" Dedi şoke olmuş bir biçimde tam Nisan'a doğru bir adım atacaktı ki durdurdum. "Yaklaşma. Arya'yı götür buradan." Dediğimde Sinan öylece olduğu yerde bekliyordu.

       "Sinan neyi bekliyorsun" Diye kükrediğimde Arya ağlamaya başladı. "Ağlama, kızım. Baba sadece dayıya kızdı."

       "Kuzey-"

       "Ona bir şey olmayacak. İzin vermem." Dedim o sırada içeri sağlık ekipleri girdi ve Nisan'ı aldılar. "Düğün yok söyle herkese, küçük bir sağlık durumu çıktı de." Dedim ve elimi lavobada yıkayıp Aryayı kucağıma aldım.

       Elimde ki kan lekesi geçmemişti ama en azından kızımın beyaz elbisesine bulaşmayacaktı.

       "Sinan, Aryayı al ve Yengene ver baksınlar" Dedim ve Sinan'ın kucağına vermeden önce bolca kızımı öptüm. Hayatımda değer verdiğim 2 kişi vardı ikisini canımdan öte seviyordum. Biri kızım biri de karım ve ikisinin başına bir şey gelmesine izin vermem.

      Arya'yı Dayısının kucağına geri verdim ve korumalara döndüm. "Götürün şu iti depoya ben onun fişini kendim çekeceğim."

     "Nisan-" Lafını kesen şey ben sert yumruğum oldu. Yüzü sağa doğru savruldu hızla başını bana çevirdim "Onun adını ağzına alırsan ölümün daha acı verici olur" Dedim sinirle ve onu bırakıp hızla aşağı indim.

      En yakın hastaneye sürerken Nisan'a bir şey olmaması için dua ediyordum. Kaç dakikada hastaneye geldiğimi hatırlamıyorum ama arabamı kapının önüne  bırakıp anahtarı valeye fırlattım ve hızla içeri girdim.

       Danışmaya ilerlerken yanıma bir doktor geldi ve beni durdurdu "Kuzey bey? Karınızı ameliyata aldık."

       "Nerede?"

       "3. Kat" Dediğinde doktoru boşverip hızla asansör'e bindim 3.kata çıkarken sakin kalmam gerektiğini iç sesim tekrarlıyordu ama sakin kalamıyordum. Ne olursun çıktığında hiçbir şeyi kalmasın açsın gözlerini ve bana gülümsesin. Tek istediğim buydu.

        Kaç saat geçti? 1? Belki de 2.

        Aynı doktor yanıma geldi. "Kuzey Bey, Nisan Hanım'ı yoğun bakıma aldılar." Dedi ve benim kalkmamı bekledi ona baktım. "Yoğun bakım? Sadece kolundan vuruldu." Dedim sinirle.

       "Sakin olun. Sizi doktoru bilgilendirecek beni takip edin?" Dediğinde ona şüpheyle baktım sonra ayağa kalktım ve onun arkasından ilerlemeye başladım. Yoğun bakıma gelince durduk ve başıyla camı gösterdi.

       "Camdan bakabilirsiniz, Doktoru gelecek birazdan." Dedi ve uzaklaştı cam'ın kenarına gittim ve ona bakmaya başladım.

        "Onun işini bitireceğim. Sana zarar veren herkesin sonunu getireceğim" Dedim ve başımı cama dayadım. Omzumda bir el hissettiğimde bana dokunana döndüm. Başka bir doktordu. Elini uzattı ben de elini sıktım