Dit is een verhaal voor weer een andere schrijfwedstrijd, hihi. De opdracht was om een stuk te schrijven over de aarde en het heelal. Het moest minimaal 500 en maximaal 2000 woorden zijn.
---------------------
Ik pak de hele grote telefoon op. Er zitten heel veel draden aan vast en bovenop het ding zit een gigantische antenne. Er zit ook een klein cameraatje op en een beeldscherm, zodat het hetzelfde effect krijgt als bij Skype, dat je kan bellen met beeld erbij. Ik toets het ellenlange nummer in en wacht tot het wezen opneemt.
Ik leef nu in het jaar 2514 en de hele wereld bestaat eigenlijk uit technologie. Je hoeft niets meer zelf te doen. Je kunt alles, maar dan ook echt alles op afstand bedienen. Je hebt de hele dag een soort tablet bij je, waarmee je alles kunt regelen. Het raam openen, je eten maken, schoonmaken, enzovoorts. Deze tablet stuurt dan robotjes of machines aan die dit dan allemaal voor je doen. Ook krijgen de kinderen, zoals ik, les op deze tablet. Je moet per dag een bepaald aantal opdrachten maken en als je het niet snapt of alles fout hebt, wat de leraren kunnen zien, dan krijg je uitleg via Skype. Het is best handig, alleen niemand heeft een sociaal leven, omdat je zelden naar buiten gaat.
De meeste mensen in deze maatschappij zijn onderzoekers of uitvinders en ze zijn al heel lang bezig met het ontwerpen en maken van een telefoon waarmee je naar een wezentje in het heelal kan bellen. Vorige week kwam het grote nieuws, het was gelukt! En er was nog veel groter nieuws, iemand op deze aarde kon deze telefoon winnen. Je hoefde alleen maar op een site je gegevens in te vullen en dan maakte je kans. En drie keer raden wie er heeft gewonnen? Ik! Ik heb gewonnen. Ik ben nu dus contact aan het zoeken met een wezen die ergens in het heelal woont. De onderzoekers zijn daar helemaal heen geweest om wat telefoons te brengen, want ik ben niet de enige die heeft gewonnen, er waren tien gelukkige winnaars.
De telefoon gaat nog steeds over, al twintig minuten lang. Zal het wel werken? In de handleiding staat dat het eerst vijf tot tien minuten duurt, voordat hij contact maakt en dan kan het nog wel een half uur duren voor er opgenomen wordt. Dat wordt dus nog even wachten. Ik zucht, want het duurt me te lang. Ik ben altijd al een tikkeltje ongeduldig geweest. Eigenlijk heb ik het recht niet eens om te zeuren, er zijn biljarden mensen die dit heel graag willen en ik heb het gewoon gewonnen! Ik was zo blij toen ik het hoorde. 'Trkks,' hoor ik. Wat was dat? Het wezen heeft opgenomen! Ik kijk op het beeld. Het hapert heel erg, maar als ik goed kijk zie ik een heel gaaf wezentje. Het is een soort mix tussen een hond, een schildpad en een waterlelie. Het klinkt heel raar, maar beter kan ik het niet verwoorden. Hij is heel schattig, ik zou hem zo als huisdier willen hebben. 'Prsskk!' zegt het wezentje. Helaas praat hij niet gewoon Ulbiaans, zoals iedereen op deze aarde. 'Allo,' zeg ik een beetje vragend, hopend dat hij het verstaat. 'Pssrrk,' zegt hij bevestigend, waaruit ik opmaak dat hij wel degelijk begrijpt wat ik zeg. Hij staat doodstil, zo stil zou een mens nooit kunnen staan, wij bewegen namelijk altijd wel een heel klein beetje. Ik observeer even goed hoe hij er precies uitziet, voor als ik hem nog eens bel. Dan weet ik zeker of ik hetzelfde wezentje aan de lijn heb. 'Tsktsskkk', sist hij een beetje ongemakkelijk. Ineens wordt het beeld zwart en is de verbinding verbroken. Dit was wel een hele gave ervaring en ik ga hem zeker nog eens bellen. Jammer genoeg is het nu weer tijd voor mijn huiswerk, anders worden mijn leraren boos..
