Ik moest het sprookje 'De Prinses Op De Erwt' in een moderne vorm herschrijven voor een schrijfwedstrijd.
----------------------
Vandaag gaat mijn zoon, prins Quinten, trouwen. Ik ben zo trots op hem. Ik zit vooraan, naast mijn vrouw. Wij zijn op dit moment de koning en koningin. Over een paar jaar kunnen mijn zoon en zijn vrouw de regie over ons prachtige land wel overnemen, maar eerst gaat hij vandaag trouwen.
Het is een waar spektakel. Overal zie je flitsen van camera's, fotografen, verslaggevers en nog veel meer mensen van de pers. Het is een drukte van jewelste. Blijkbaar vindt iedereen de bruiloft van een prins en prinses erg belangrijk, maar wij zijn ook gewoon mensen. Niet dat ik zo veel mensen niet leuk vind hoor, in tegendeel zelfs. Op dit moment doet mijn jongste zoon een stukje en mijn vrouw knijpt bijna mijn hand fijn, zo spannend vindt ze het. Ze is altijd zo'n stresskip. Het is maar goed dat zij geen stukje hoeft te doen. Ik daarintegen ga wel een woordje doen, over de zoektocht naar een geschikte prinses. Daar was al een uitgebreide realityserie over op de televisie, maar niet alle leuke details kwamen daarin voor, dus ga ik ze vertellen, met toestemming van het bruidspaar natuurlijk.
Na een kwartier wordt ik naar voren geroepen. Het klinkt raar, maar ik voel me toch licht gespannen. Ik heb al zo vaak een speech gehouden, maar dit is gewoon echt bijzonder. Mijn oudste zoon gaat trouwen, dat maak je maar één keer mee. Ik schraap mijn keel en begin dan te vertellen.
'Goedenavond dames en heren. Als eerste, heel erg bedankt dat u hier allemaal gekomen bent op de bruiloft van de prins en prinses.'
Er klinkt een luid applaus en ik zie overal flitsen van camera's. Het maakt me blij dat er zo veel mensen naar mijn zoons bruiloft zijn gekomen. Ik vervolg mijn verhaal.
'Ik ben natuurlijk heel erg blij voor mijn zoon dat hij een geschikte prinses heeft gevonden, maar jeetje.. wat een klus was dat. Ik wil niet zeggen dat mijn vrouw en ik het de deelnemers makkelijk hebben gemaakt. Nee, zeker niet. U heeft het waarschijnlijk gezien in de realityserie: "Prins zoekt vrouw". Toch ga ik het allemaal nog eens vertellen, omdat het zo'n mooi verhaal is.'
Ik haal even adem en ik zie de mensen in de zaal instemmend knikken. Ik ken het verhaal helemaal uit mijn hoofd, wat natuurlijk logisch is, omdat ik het allemaal van dichtbij meegemaakt heb.
'Mijn vrouw, Quinten en ik zaten op een dag te ontbijten. Wij vroegen Quinten of hij nou eindelijk al eens een mooie prinses had gevonden om mee te trouwen. Hij zei van niet. Daar moest maar eens verandering in komen, vonden wij.'
Ik kijk even de zaal in en ik hoor zacht gelach. De mensen kijken me geamuseerd aan. Mijn vrouw steekt haar duim naar me op. Ik geef snel een knipoog aan haar en ga dan weer verder met praten.
'Wij bedachten een plan. Een zeer ingewikkeld plan. Waar kon je nou aan zien of iemand een prinses was? Aan haar zachte, gevoelige, tere, dunne huidje natuurlijk! Maar hoe konden we er nou achter komen of iemand zo'n prinsessenhuidje had? Na lang overleggen waren we eruit.'
Ik zucht even en lach snel even voor alle camera's, zodat ze een mooi shot kunnen maken.
'Wij zouden twintig dikke matrassen op elkaar stapelen en daaronder een erwt leggen. Niemand zou die erwt voelen, behalve de prinses natuurlijk. Het plan was perfect, nu nog hopen dat het werkte. We maakten overal reclame, in de hoop dat veel meiden tussen de vijfentwintig en drieëndertig zich zouden aanmelden. Het nieuws verspreidde zich razendsnel en meer dan tienduizend meisjes, die beweerden dat zij een prinses waren, meldden zich aan. Ze stuurden brieven, en wij hadden selecteerden er slechts honderd, want er konden maar drie meiden tegelijk blijven logeren en dan zou de zoektocht veel te lang duren.'
Ik grinnik even en de rest van de zaal lacht ook. Iedereen lijkt vrolijk. Wat is dit een geweldig moment.
'De honderd uitverkorene wisten natuurlijk niet dat er een erwt onder die twintig matrassen lag en waren benieuwd waarom ze op zo'n hoog bed moesten slapen. De eerste 99 meiden waren allemaal zeer beleefd, erg aardig en zeker prinsessenwaardig, maar niemand had de erwt gevoeld, dus waren ze niet geschikt. Het allerlaatste meisje, die in haar eentje mocht slapen, was een apart geval. Ze zag er verwaarloosd uit, maar haar ogen sprakelden. Door haar vieze kleding en haar vette haar zag ze er niet uit als een prinses. Iedereen vroeg zich af hoe ze door de selectie was gekomen, maar aangezien iedereen een kans verdient, mocht ook zij blijven slapen.'
Ik schraap mijn keel. Nu komt het mooiste deel van het verhaal. Dit moet ik spectaculair vertellen.
'Toen we 's ochtends aan de ontbijttafel zaten, vertelde ze ons dat ze helemaal niet lekker geslapen had. Ze had het gevoel alsof er een steen onder haar rug lag. Dit was de prinses, wie had dat nou gedacht? Ze had gewoon de erwt gevoeld, onder de twintig matrassen. Wij vertelden haar alles en ze begon te glunderen. Zo werd Zoë de vriendin van Quinten en werd ze de nieuwe prinses van ons land.'
Iedereen juicht en klapt. Overal zijn flitsen van camera's. Iedereen wil dit moment vastleggen. Ik maak een kleine buiging en stap het podium weer af. Mijn vrouw geeft me een zoen. We gaan snel weer zitten. Nu komt het grote moment, de bruid en bruidegom gaan opkomen. De grote deur gaat open en ze lopen de rode loper op. Wat een prachtig koppel! Ik weet zeker dat ze voor altijd samen blijven en nog lang en gelukkig leven.
