Yanan Ruhum

3.Bölüm

~GEÇMİŞ GEÇMİYOR~

(EVANESCENCE-BRING ME TO LIFE)

Merhabalar arkadaşlar 🌕❄🌑

Bölüm hakkında hem satır arası hem de bölüm sonu yorumlarınızı bekliyorum... 🌕❄🌑

"Korku cezadan çok daha beterdir, çünkü ceza bellidir, ağır da olsa, hafif de, hiçbir zaman belirsizliğin dehşeti kadar, o sonsuz gerilimin ürkünçlüğü kadar kötü değildir."
-Stefan Zweig

🌕❄🌑

Gün karanlığı bazen ruhumuza iyi gelirken, bazense ruhumuzun sancısını gün yüzüne çıkarırdı. Bu kimimiz için iyi, kimimiz için kötü bir şey gibi olsa da, ruhun sancısı kor bir alevin harlanarak daha da büyümesi gibiydi. Ben şu an tam olarak böyle hissediyordum. Hayatım yerle yeksan olmuş, kendimce kurmaya çalıştığım düzen tepe-taklak olmuştu. Her şey daha ne kadar kötü olabilirdi ki?

Telefonuma art arda kim olduğu belirsiz kişiden gelen mesajlara bakarken, bir yutkunma ihtiyacı hissettim. Rüzgâr yüzümü yalayıp geçerken, saçlarım da rüzgârla birlikte ahenkle savruluyordu. Benim bir geçmişim vardı. Ve bu geçmişim unutamayacağım kadar ruhuma derin yaralar bırakmıştı.

Sinirlerim o kadar bozulmuştu ki ağlama ve gülme arası, hem ağlıyor hem de gülüyordum. Gözlerim ağlamaktan dolayı yanarken, ağzımdan sesli bir hıçkırığın kaçmasını engelleyemedim. Kimse ruhumu, benliğimi acı çeken beni görmüyordu. Yavaş yavaş dibe çekildiğimi kimse görmüyordu. Karanlık gece bile, aydınlığını esirgemişti benden, ruhumun ihtiyacı olan o ay ışığını sunmamıştı.
İçimden bağırmak avazım çıkana kadar bağırmak geliyordu. Ama sanki bir şey beni durduruyordu. Beni durduran şeyin ne olduğunu da bilmiyordum.

Bu hayatta yapayalnızdım, kimsem yoktu. Yalnız hissetmeyi bu kadar derinden hissetmek zoruma gidiyordu. Ama bir şeyler yapmalıydım. Olduğum yerde durup acı çekmek benim gibi birine yakışmazdı. Soner Samancı'nın kızı, her zaman güçlüydü ve şimdi de öyle olmaya kaldığı yerden devam etmeliydi. Devam etmek için de başlamıştım da zaten bir şeyler yapmaya. Açıktan hukuk okuyarak mezun olacak ve sonrasında çok iyi bir avukat olup, benden aldıkları o mutlu hayatın hesabını soracaktım. Bunu aileme borçluydum.