Bölüm6

553 23 4
                                    


Sınıftaki herkes telefonlarına gelen videoyu izleyip gülmeye devam ediyordu.
Tahtadaki videoyu bir de tüm okula yaymıştım.

Onlar bu durumu komik buluyordu,Barlas'ın kudreti insanların gözlerinde sarsılmıştı.
Herkes Barlas'ı nasıl küçük düşürdüğümü görmüştü.
Onun kadar güçlü olduğumu görmüşlerdi.
Başarmıştım,hemde çok kolay bir şekilde başarmıştım.

Mutlu olup zaferimin tadını çıkarmam lazımdı.
Ama içimdeki korku buna mani oluyordu.
Tahmini Barlas bana ne yapardı ki?
Öldürür müydü acaba?

Acaba okuldan gitmiş miydi?
Ne saçmalıyorum tabiki gitmişti.
Yok bide derse girecek.

Sıraya başımı koyarak gözlerimi yumdum.
Fazla düşünmemek gerekirdi bazen.

Ama asla uyumama izin vermiyorlardı.

Tepemde bir karaltı hissettiğimden tek gözümü açarak gelene vaktım.
Poyraz.

"Ne var?"

Huysuzlanarak gözümü tekrar kapattım.
Bu okulun bugün acilen bitmesi lazım.

"Başardın,artık herkes sana hayranlıkla bakıyor."

Yorgunca sırıttım. Mental olarak o kadar yorulmuştum ki kendimi ölü gibi hissediyorum.

"Benim kafama koyduğumu ne zaman yapmadığımı gördün?"

İyi de bok yedik o ayrı konu.
Hem ben burda Barlas'ın yanında mı oturmaya devam edeceğim.

Uff ufff!

"Bugün kutluyoruz o halde?"

Anlamazca suratına bakmaya başladım.
Beni bi salsa da uyusam ya?

"Ne kutlaması ya eve gidip yatıcam."

Poyraz gözlerini devirerek yanağımdan makas aldı.

Sinirle elinin üstüne vurdum.
Yanağımın sıkılmasından nefret ettiğimi söylemiş miydim?

"Sen zaten sürekli uyuyorsun,gidelim bir bara eğlenelim."

Aslında pek bar havasında değildim ama fena fikir değildi.

Omuz silktim.
"İkizler gelirse gelirim."

Poyraz'ın sırıtması daha da suratında yayılmıştı.
Eğilerek suratını suratıma yaklaştırdığında tepkisizce ne yaptığını anlamaya çalışıyordum.

"Bende onu diyecektim,sen söylesene ikizlere onlarda gelsin."

Kaşlarım anlamazca havalanırken aklından geçeni okumaya çalıştım.
Neyin peşindesin Poyraz?

"Hayırdır?"

Göz kırparak kafamı salladım.
Kafamı sıradan kaldırarak dik pozisyona geçtim.
Uykum kaçmıştı.

"Hayır hayır."

Diyerek gülümsediğinde kaşlarım çatık sinirle suratına baktım.
Neden hep üstü kapalı anlatmak zorunda ki?
Anlamıyoruz kardeşim işte.

"Tamam siktir git başımdan söylerim."

Onaylar anlamda başını sallayarak yanağıma küçük bir öpücük kondurdu.
Çatık kaşlarım anında düz bir hal aldı.
Bu çocuk istediğinde çok tatlı olabiliyordu.


Son ders zili de çaldığında masamdaki kitapları çantama koymaya başladım.

"Hadi Beyzanur"

Sınıfın kapısında dikilmiş benim gelmemi bekleyen ikizlere şaşkınca baktım
daha yeni zil çaldı bunlar hangi ara kapının oraya uçtu.

BARZAHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin