BARZA

Bölüm16

Hani bazı zamanlar olur.
Her şeyin üst üste geldiği "tamam ben bittim."
Dediğin zamanlar...
Şuan o zamanlardaydım işte,hayatım çıkılmaz bir bok çukuruna ilerliyorken ben öylece izliyordum hatta o bok çukurunu yeri geldiğinde daha da boka buladığım oluyordu.

Etrafımda beni koruduğunu düşünen aslında beni oldukça üzen insanlar ile çevreliydi.
Başı babam çekiyordu tabi.
Babam....

Sert bir adamdı,beni çok severdi bunu biliyordum lakin sarsılmaz egosu katı kuralları vardı. Onun evinde yaşıyorsan o nasıl istiyorsa öyle nefes almalıydın.
Ona göre yanlış olan bir şey yanlıştır ve yapılması kesinlikle yasaktır.
Hayatın en büyük ironiside burada başlıyor işte,böyle bir adamın benim gibi bir kızı olması..

Ama alışıyordunuz, sizin ona göre yaptığınız her hatada verdiği tepki bir zaman sonra normal geliyordu,  keza babamda benim yaptıklarıma alışıyordu.
Lakin...
Bu sefer durum çok çok farklıydı.

Biliyordum Babam Barlas Kandemir'i çok iyi tanıyordu,belki kişisel olarak değil ama Kandemir soyadını bildiğini o gün çok iyi anlamıştım,
Öpüştüğümüz videonun yayınlandığı gün...

O gün gözlerinde öfke,iğrenme vardı ancak en baskın okunan ise korkuydu. O zaman utancımdan bunun üstünde duramamıştım  lakin geriye dönüp baktığımda o gözlerindeki korku zihnimde canlanıyordu,

İşte bu yüzden Miraç babama gidip olanları anlatırsa babam beni hiç vakit kaybetmeden Amerika'ya postalardı.

Bu gerçek canımı acıtırken akan burnumu tekrar çektim.

Gitmek istemiyordum,ailemden,arkadaşlarımdan uzakta yaşamak istemiyordum.

"Ağlama."

Kısık ama etkili sesi kulaklarıma ulaştığında daldığım iç dünyamdan silkelenerek uyandım.
Gözlerimi mavilerine çıkartarak yaklaşık iki dakika öylece izledim.
Bu adamın derdi neydi?
Ne istiyordu,çözemiyordum.
Bana aşık olacak kadar salak durmuyordu,hem bir insan bu kadar çabuk nasıl aşık olurdu?

Gözlerini ısrarla gözlerime sabit tutuyordu sanki.
Anlamsız yarışa son vererek ellerime indirdim bakışlarımı.
Ne yapmam gerektiğini hiç bilmiyordum. Biri gelip bu olanları sıfırlaması gerekiyordu.
Çünkü bunu yapabilecek güce sahip değildim.

Barlas'ın bana yaklaşan suratı ile vücudum gerilirken bir şey yapmadan öylece ellerime bakmaya devam ediyordum.

Dudakları yanağıma değdiği an titrememek için bir elim yumruk oldu,dokunuşları öyle tahrik ediciydi ki vücudum ister istemez tepki veriyordu.

Dudaklarını aralayarak sanki öpüşüyormuş gibi yanağımı öpüp,emmeye başladı.

Vücudum gerim gerim gerilirken ağzım şaşkınlıktan aralanmıştı.

Ne yapıyordu?

Sesimi zar zor saklandığı yerden bularak konuştum.

"Barlas."

Fısıltı gibi çıkan sesim kulaklarını bulmuş olucak ki dudaklarını yanağımdan hafifçe uzaklaştırarak elini çeneme koydu.
Çenemde duran baş parmağı ile çenemi okşayarak yumuşak haraketlerle kendisine bakmam için kafamı çeviriyordu.

Buna izin vererek kafamı çevirdim, mavi gözlerine bakmak hiç hoşuma gitmiyor olsa da dikmiştim kahvelerimi mavilerine.