VOOR KIM
Hey Kim,
Het was lang gelden dat ik een boek had geschreven. Als kind verveelde ik me snel op school en ik moest iets doen om de tijd op te vullen. En ja, schrijven was (na tekenen) het enige dat in me op kwam. En dat schrijven ging goed. Eén pagina tekst, één pagina tekenen. En eerlijk gezegd Kim, ik weet niet wat ik leuker vond toen. Maar we weten beide dat het beste is uitgepakt bij mij. Gewoon je kinderlijke fantasieën op papier zetten. Avonturen samen met je klasgenoten. Mensen die onderling aan t ruziën waren wie er in je boekje kon komen. Dat waren tijden! Was ook echt een goede tijd op de bassischool. Echt bizar dat we op dezelfde school zaten Kim! Helaas dat we elkaar toen niet ontmoet hadden.
Van deze kinderlijke fantasieën zitten er nog een hoop in me. Soms vraag ik mezelf ook af wie er mentaal ouder is, jij of ik. Ik ben misschien wel ouder, woon al op kamers en studeer al, maar jij bent zo veel mentaal sterker dan mij. Ook al lijkt het niet zo. Het verbaasd me hoe goed jij je door alle shit heen kan werken die op je af gegooid word. Ik schuif mijn problemen vaak weg en laat ze vervagen, maar zoals jij met sommige dingen om gaat. Je bent echt super sterk!
“Je bent een Mulish” Die uitspraak was het gene wat oor mij alles veranderde. Al enkele maanden zat mijn Nederlands lerares van 6 VWO iedereen te zeggen dat je je betogen moet blijven oefenen voor je examen. Niemand schrijfstijl was namelijk zo mooi als die van Mülish. En als deze er zou zijn zou deze nooit meer een betoog hoeven te schrijven. (Dit bleek achteraf een valse belofte helaas.) En ik weet niet of je dit wist Kim, maar ik was die Mülish. En voor het eerst in tijden was ik trots op mezelf.
En dit was ook voor mij weer een reden om te beginnen met schrijven. Ieder boek heeft bij mij een andere reden om te beginnen met schrijven, alleen, zoals je wel weet, is geen één van die aftrappen de afgelopen jaren geëindigd in een echt boek. En ik wist nooit waarom ik stopte met schrijven achteraf. Meestal realiseerde ik me na een maand dat ik al lang niet had geschreven had en ja… Zo stopte een project.
En pas sinds ik jou ken en dit boek eindelijk goed gaat weet ik ook wat er mis ging al die afgelopen jaren. Ik had niemand om voor te schrijven. Geen publiek om voor te schrijven. Geen doelgroep. Het was meestal meer een therapie voor mezelf in zwaardere tijden.
Maar jij hebt me geholpen! Jij hebt altijd achter me gestaan! Niet alleen in het schrijven van het boek, maar ook als vriendin! Oké, we hebben onze meer kutte momenten gehad, maar alsnog blijf je een top vriendin! Jij las altijd mijn boeken! Ik mailde je iedere dag weer een paar honderd woorden. Ik drukte het voor je af. Gaf het ook aan je vrienden en t voelde gewoon goed om met je te praten. Niet alleen over het boek maar gewoon over alles!
Je bent een speciale vriendin Kim! Ik hoop dat je dat zelf ook door hebt. Vooral die knuffel vandaag (ik kwam vandaag op school langs voor het eerst sinds ik studeer) was prachtig. Vooral de kippenvel die je kreeg omdat we elkaar al zo lang niet gezien hadden was prachtig. En ja… Ik mis je gewoon nog meer dan dat ik al deed. Die paar minuutjes waren gewoon te kort. Kon ik je maar langer zien vandaag. Nu ga ik namelijk weer terug naar Eindhoven en moet ik je weer missen. Gelukkig hebben we één minuut geleden afgesproken elkaar nog minstens twee keer te zien voor tweeduizendvijftien (wat nog maar één maand is).
Ik ben nu op vijfenveertigduizendzevenhonderddertig woorden, honderdnegenenvijfitig pagina’s en nog lang niet klaar. Ik probeer voor jou verjaardag vlak na oud en nieuw het eerste gedeelte met trots aan je te presenteren, want als iemand het verdient ben jij het.
Ik hoop dat je ook inziet waarom ik dit allemaal voor jou schrijf. Je bent niet alleen een top meid die me erg heeft gemotiveerd aan het begin van het schrijven, maar je bent ook een top vriendin om mee om te gaan. Iedere dag die ik in Eindhoven zit is een extra dag om je te missen en ik kan niet wachten om je weer in m’n armen te kunnen nemen.
Deze is voor jou Kim.
