KATİL

Bölüm 9 - Silah

...Ayak sesleri kulağımda yankılandığında adamın daha çok yaklaştığını farkettim.Adam görüş açıma girdiğinde beni görmemesi için bir adım yana kaydım.Adam anahtarları aldığım yerdeki kapının kilidini açıp içeri girdi.Bir süre sonra tekrar odadan çıkıp kapıyı kilitledi ve anahtarları aynı yere asıp merdivenlere yöneldi.Adam merdiven basamaklarını çıkmayı bitirdiğinde kapıyı açıp bodrumdan dışarı çıktı ardından duyduğum tek şey ise yine kapının kilitlenme sesleri oldu.

Ne yapacaktım burada ? Nasıl düştüm böyle iğrenç bir yere ? Ve en önemlisi Emma..onun fotoğrafının burada ne işi var ? Lanet olsun nasıl bir yer burası ? Kafamdaki düşüncelerle kaç dakika veya kaç saat başbaşa kaldığını bile bilmiyorum.Tek bildiğim beni düşüncelerimden ayıran yukardan gelen telefonun zil sesi ve adamın konuşma sesi oldu. Konuşmaları net durabilmek için nefesimi tutup dinlemeye başladığımda fazla birşey farketmedi.O yüzden dolabın arkasından bir iki adım ilerleyip merdiven basamaklarına yaklaştım.Ancak duyduğum tek şey adamın dikkatli olmalıyız demesiydi. Ne yani tek kişi değil miydi ? Ahh bi şekilde yukarı çıkıp o telefona ulaşmalıydım böylelikle yardım çağrısı yapabilirdim.Ancak daha fazla bu merdivenin başında durursam o adam beni burada görebilir.Merdivenin başından ayrılıp tekrar dolabın arkasında beton zemine oturduğunda göz kapaklarının ağırlaştıklarını hissettim.Kaç saattir uyumuyordum veya kaç gün ? Her seferinde kendimi uyumamak için zorluyordum sonuçta bi katilin evindeyim nasıl uyuyabilirim ki ? Ancak göz kapaklarımın daha fazla direnemeyeceklerinden emin olduğumda ne kadar korksamda uyumak için gözlerimi kapattım.

Uyandığimda karanlık bi yerdeydim ve içeride sadece gri dumanlar vardı.Emma'nın sesini duyuyordum .Sesi yakınından geliyordu ama ben her adım attığımda sanki o benden uzaklaşıyordu sesi uzaklardan gelmeye başlıyordu.Etrafımda hep kan kokusu vardı.Burası o bodrum değildi başka bi yerdi.Bir çığlık koptu tiz bi çığlık ve yine Emma'nın sesi kulaklarımı doldurdu.

Burdayım Kevın yardım et !Kevın..
Emma nerdesin ? Emma..
Kevin kurtar beni..Burdayim yardim et..
Aa bakin kim varmış burâdâ sevgili kurbanımız Emma'nın,sevgili ağbisi Kevın.Ahaha sıra sana da gelecekti Kevın neden bu kadar acele ettin ki.Yoksa kardeşine dayanamadın mı ? Çok duygusal bi tablo ağlayacağım şimdi dedi adam ağlıyormuş gibi yaparak.

Bırak onu biz sana birşey yapmadık.Bırak...Lanet olsun bırak diyorum..
Korkuyordum ama o adamdan değil Emma'yı kaybetmekten onu tam bulmuşkan tekrar kaybetmekten korkuyordum.

Adam söylediklerim komikmişcesine büyük ve korkunç bi kahkaha patlayıp Emma'yı yerden kaldırdı.Şu an onu görebiliyordum, Emma'yı..Değişmemişti hala aynı masumiyeti vardı yüzünde bir de fazlasıyla korku.Yüzü solgundu üstündeki kıyafetlerde yıpranmış saçları ise keceleşmiş.Bir süre onu izledim o da beni hiç kimse birşey demiyordu sadece Emma'la birbirimize bakıyorduk.Bi süre sonra adam tekrar konuşmaya başladı.

Ne o birbirinizi çok mu özlediniz.Ahh hadi ağlayacağım şimdi çocuklar yapmayın böyle dedi ve adete küçük bir çocuk gibi dudaklarını büzdü.Adamın her kelimesinde Emma adamın elinden kurtulmaya çalışıyor ve çırpınıyordu.Adam bu sefer dayanamayıp Emma'yı sert bir şekilde yere itti ve bağırmaya başladı.Tam onlara doğru bir adım atacağım sırada adam Emma'yı yerden kaldırdı ve belindeki çıkarıp bağırmaya başladı.

Sakın yaklaşmaya kalkma ve sende sakın kıpırdama dedi silahı Emma'nın başına sayarken.Adamın yaptığı hareket daha fazla ürkmeme neden olmuştu.Bu yüzden sakinmişcesine konuşmaya başladım.

Pekala tamam yaklaşmıyorum lütfen indir o silahı dediğimde adam iğrenç bir kahkaha patlatıp yine konuşmaya başladı

Kevın Kevın Kevın .. Çok komiksin dostum tabiki silahını indireceğim ama ilk önce işimi halletmem lazım dedi ve ben daha ne olduğunu anlayamadan tetiğe bastı.En son duyduğum ses ise büyük bir patlama ve Emma'nın çığlığıydı.