coffee n cigarettes

coffee

Words count - 5600 ma loh Nya mha Aye say phek kya pr loh ^^
Four shots story!

[ Zawgyi]

ခပ္ေဆြးေဆြး ေပါ့ပ္သီခ်င္းတစ္ပုဒ္က ေရဒီယိုကေန ပ်ံ႕လြင့္ေနသည္။ ညေနေစာင္းၿပီမို႔ အနီေရာင္သန္းေနသည့္ေနလုံးကလည္း တျဖည္းျဖည္းႏွင့္အေမွာင္၏ ဝါးမ်ိဳးျခင္းကိုခံေနရ၏။ ထိုကဲ့သို႔အခ်ိန္မွာ အိမ္ထဲတြင္မည္သည့္မီးမၽွမဖြင့္ထားေသာေၾကာင့္ အေတာ္ေလး ေမွာင္ေမွာင္မဲမဲျဖစ္ေနေလသည္။သို႔ေပမယ့္ ေမွာင္တာမဲတာေတြကို ဆယ္ဟြန္းကေတာ့ ဂ႐ုမစိုက္နိုင္ပဲ ကုတင္ေပၚမွာ အသက္မရွိတဲ့လူလိုပက္လက္ႀကီးလွဲေနေတာ့တာပဲ။ အဂၤလိပ္သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို ကိုးရီးယားေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ျပန္ဆိုထားတာက ေရဒီယိုမွာဖြင့္ရတဲ့အထိေပါက္ေနတယ္တဲ့။ စဖြင့္တုန္းကေတာ့ အစီအစဥ္တစ္ခုပဲ အခုေတာ့ သီခ်င္းေတြဖြင့္တဲ့အပိုင္းေရာက္သြားၿပီ။

တကယ္ေတာ့ ဆယ္ဟြန္းေရဒီယိုကိုဖြင့္ထားခဲ့တာ အစီအစဥ္နားေထာင္ခ်င္လို႔မဟုတ္ဘူး၊ သီခ်င္းနားေထာင္ခ်င္လို႔လည္းမဟုတ္ဘူး ဒီတိုင္း လူသံၾကားခ်င္တာ.... တကယ့္လူရွိေနတာမဟုတ္ေပမယ့္လည္း ဒီလိုအသံေလးၾကားေနရတာက အထီးက်န္မွုအနည္းငယ္ကိုေတာ့ေလၽွာ့ခ်ေပးနိုင္တယ္။ အခုခ်ိန္မွ ပိတ္ရက္ဆို ဆယ္ဟြန္းစကားေကာင္းေကာင္းျပန္မေျပာလည္း တစ္ေယာက္ထဲစကားဝိုင္းက်ေနတတ္တဲ့ ဂ်ဳံအင္းရဲ့ဆူဆူဆာဆာအသံေတြကို ႐ူးမလိုၾကားခ်င္ေနမိတယ္။ တကယ္တမ္းျပန္ၾကားရရင္ စကားေကာင္းေကာင္းျပန္ေျပာျဖစ္မယ္ မေသခ်ာေပမယ့္ေပါ့...

"....... I guess I kinda liked the way you helped me escape ..... "

ဝမ္းနည္းေနတဲ့လူကို ခပ္ေဆြးေဆြးေပါ့ပ္သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကဘယ္အတိုင္းအတာအထိ စုတ္ျပတ္ေစနိုင္မွာတဲ့လဲ။... တိုက္ဆိုင္ေနတဲ့ စာသားေတြပါရင္ေတာ့ အတိုင္းအဆမရွိ စုတ္ျပတ္ေစမွာပဲ...

".... And you're not here
To get me through it all.... "

ဆယ္ဟြန္း ဂ်ဳံအင္းကိုသိပ္လြမ္းေနၿပီ...

ဒါေပမယ့္ သိပ္လြမ္းေနၿပီဆိုတိုင္း သြားေျပးေတြ႕လိုက္ရင္ လြန္ရာက်မွာက ကိုယ္တိုင္ပဲျဖစ္တယ္။ ဒါ့အျပင္ ကိုယ္တိုင္ဆုံးျဖတ္တဲ့ကိစၥမို႔ကိုယ္တိုင္လိုက္ကိုလိုက္နာမွျဖစ္မယ္ဆိုတဲ့တယူသန္အေတြးေၾကာင့္လည္း အခန္းထဲမွာမ႐ူးယုံတမယ္ေနေနတာ...