Ne olduğunu anlayamadım öylece kala kaldım annemi bu kadar korkutan şey ne olabilirdi ki neyden bu kadar çok korkabilirdiki endişelenmeye başlamıştım arkamda duran hastane koltuklarına oturdum ve düşünmeye başladım.
Ne olabilirdi diye düşünürken birden içime bir üşüme geldi ellerimi montumun cebine koyduğum da annemin bayıldığı an elinde olan o zarf geldi yavaşça cebimden çıkarttım zarfın içini açtım ve o okudugum dört kelimelik kâğıt hayatıma maal olabilirdi başım dönmeye başladı , sesim titriyordu , kalbim sanki çıkıyordu , öylesine şiddetli atiyorduki kalbim parçalanır gibiydi tam o arada yanımdan geçen bir hemşire beni görüp yanıma geldi
" canım sen iyimisin ?,neyin var ?" diyordu hemşirenin söyledikleri beynimin içinde yankılanıyordu neler olduğunu anlamadım ve kendimi bir boşluğun içinde hissettim ...gözlerimi açtığımda tepemde duran beyaz loş bir ışık vardı gözlerimi kamaştırıyordu sağıma döndüğümde baygınlık geçirdiğimde yanımda olan o hemşire vardı ışıkları söndürmesini istedim ışıklar söndüğünde gözlerim hafiflemiş ve rahatlamıştı. hemşire;
"böyle iyimi canım rahat mısın şimdi" dedi yanıt vermek için başımı salladım kendimi çok iyi hissediyordum fakat baş ağrım vardı hemşire tekrar bir soru daha sordu
" evettt daha iyi olduğuna göre sana birkaç sorum olcak. Dışarıda neler oldu neden bayıldın duygu duygu duyguuu kendine gel ".
"Aaa efendim birseymi dediniz " kafam o mektuba gitmişti ne diyeceğimi bilemedim duymazdan geldim .
"Yok canım birşey sen yat dinlenme benim biraz işim var geri gelcem ama tamammı" dedi ve odadan çıktı gözlerimi tekrar tepeye dogrultarak düşünmeye başladım
" acaba annem ne yapıyordu ?uyanmış mıydı ?" kafamda o kadar çok soru vardı ki hepsini çözmenin tek bir yolu vardı oda annemdi .
Kafamdaki soruları bir kenara atıp ayağa kalktım ağır adımlarla annemin kaldığı odaya odaya girdim içeri girdiğimde annem ve doktorun birşeyler konuştuklarını gördüm dinlemek istedim fakat beni gören doktor" geçmiş olsun " dedi ve odadan çıktı bende annemin yanına doğru ilerledim ve başucundaki koltuğa oturdum annemde üzerini değiştiriyordu bana sorduğu ilk soru şuydu;
" kızım sen iyimisin doktorlar seninde fenalaştığını söyledi bu doğrumu " dedi . annemi üzmemek için hayır dedim ama gerçekte akıl almaz bir olayın içindeydim bende bir soru sordum " anne sen neden bayıldın beyden bu kadar çok Korktun söyler misin yoksa o mektup yüzünden mi " dedim annenin gözleri sulanmıştı ağlamaklı oldu fakat ağlamamıştı ve şunları söyledi ;
"Kızım belliki okumuşsun O mektupu ama kimin gönderdiğini bilmiyorum o gün sen içeri girdiğinde bende giriyordum fakat posta kutusunun önünde duran o zarfı gördüm fatura falan sandım ama içini açtığımda bambaşkaydı ,Kızım sakın korkma tamammı güzel kızım eyer bir daha öyle bir mektup gelirse polise gideriz söz veriyorum ama şuanda kimseye birşey söylemek yok anlaşıldı mı ?" dedi.
Ama benim içimde hala bir korku bir şüphe vardı anlaşıldı dedim ama kalbim başka birşey diyordu anneme sıkıca sarıldım hayatımın son sarılması gibiydi son bir kez gibiydi, annemde bende çok yorgunduk hemen odadan çıkıp eve geldik ,eve geldiğimizde saat sabah altıydı içeri girdik annemi alt kattaki odasına yatırıp kendi odama bi üst kata çıktım çok yorgundum ve halsizdim hemen uyumak istiyordum ama o mektubuda kimin gönderdiğini de bulmam gerekiyordu yarım saat boyunca düşündüm ama daha fazla dayanamayıp uyuya kalmıştım .
Saat öğlen bir gibiydi kapının çaldığını duydum" gel" diye yanıt verdim içeri giren annemdi üzerinde yırtmaçlı kırmızı bir elbise ,saçları yapılmış, siyah topuklu ayakkabılarıyla içeri girdi " günaydııııınn " dedi hala yorgundum aslında değildim ama kalkmakta istemiyordum hafif bir gülümsemeyle" günaydın" dedim. annem;
"hadi kalk bakalım dışarı çıkıyoruz "
"Of anne ne dışarısı ben gelmiyorum sen git"
"Hayır olmaz küçük hanım sene geliyorsun kalk bakalım "
" hayır anne gelmek istemiyorum yorgunum ,ayrıca bana birdaha küçük hanım deme çünkü ben 16 yaşındayım şimdi musadenle dinlenmek istiyorum anne çıkar mısın ?"
dediğim an annemin yüzü asılmıştı ve üzgün bir şekilde odamın kapısını örtüp çıktı çok sert konuştuğumun farkındaydım ama mecburdum yorgun değildim fakat yanlız kalmak istiyordum bir kaç dakika odamdan çıkmadım kendimi üzgün hissediyordum karnımda acıkmıştı kendimi toparlayıp aşağı indim , aşağı indiğimde karşımda enfes bir kahvaltı sofrasıve masada uyuya kalan annemi gördüm arkasından gidip sarıldım annenin gönlünü almak kolaydı o yüzden iltifat etmeye başladım
" benim güzel annem, canım annem bana ne yapmış"
diye öpüyordumki elime gelen kan lekesinin fark ettim annem hala uyanmıyordu neler olduğunu anlamadım korkmaya başladım annemi dürtüyordum uyanması için ama annem hiçbir yanıt vermiyordu ,kafasını kaldırdığımda gözleri kapalı ve karnından akan kanları gördüm öylece kala kalmıştım aklıma hiçbirşey gelmiyordu ne yapabilirdim ki, korkudan annemin kafasını geri bırakıp geri çekildim ağlamaya başladım ne yapacağımı bilmiyordum aklımdan sadece şu soru geçiyordu;
"Şimdi ne olacak ben yanlız mı kalmıştım artık tek başına mıydım?"
şimdi en büyük korkumla yüzleşiyordum... Yalnızlık ve karanlık .✨✨
❇ yanlız kalmak istemiyorsan sevdiklerine iyi bakmalısın ,bunu sakın unutma !!! ❇
