Yavaşça yanına eğilip sesimin benden çıkmış olmasını umarak
Neyin var? Neden bu haldesin?
diye sordum.
Usulca kafasını kaldırarak gözlerimin asla görmek istemeyeceği bir manzarayı sunmuştu bana. Ağlıyordu. Gözleri kıpkırmızı olmuş kan çomağına dönmüştü. Öylece yüzüme bakıyordu. Öylece gözlerine bakıyordum o kadar masumdu ki... gözlerimden ne ara firar ettiğini anlamadığım yaşlar yanaklarımdan süzülüyordu.
Kafasını tekrar dizlerine koyacaktı ki engel oldum çenesini tutarak kaldırdım kafasını. Neremden geliyordu bu cesaret böyle.
Kömür karası gözleri kahverengi gözlerimle tekrar buluştu.
Anlat! Lütfen böyle ağlayarak sadece kendine zarar veriyorsun. Anlat be rahatla biraz da olsa anlat. Hem korkma bana anlattıkların sadece bende kalır. Bana güvenebilirsin.
Bunları söylerken ağlıyordum tutamıyordum kendimi onu o halde gördükçe. Bana bir anlam veremiyordu sanırım sadece bomboş bakıyordu.
Biraz daha yaklaştım ona ,bende oturdum yanına ve kulağına yaklaşıp
Lütfen anlat. Lütfen
Beni anladığını biliyordum ama benden emin olamıyordu da. Kafasını bir anda bana çevirip
Peki
dedi. Tekrar önüne döndü. Ona bukadar yakın olmak tuhaftı. Hem de böyle bir anda.
Arkadaşlar hikayeyi nasıl buluyorsunuz?
Yorum istiyorum lütfen. Siz yorumlayınca mutlu olurum ben :)
Bölümleri de uzatıcam bu arada
Hoşçakalın 🖤🍀
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SONSUZA KADAR
Teen Fictionkalbiniz derin karanlıklarda kaybolurken, aklınız sizi aydınlığa çıkarmaz . . aklınız sizi doğru olana götürürken yapman gereken tek şey kalbini de o yola katabilmen.... Farklı olsun , Yada hep aynı Yada sen nasıl istiyorsan... Bana destek olmanızı...
