Cafune/Taejin

🌛🥀

"Ömrüm,
ah benim ördükçe sökülen yakasız,kolsuz hırkam"

Jin'den

Bir an gerçekten bir an ona aitmişim gibi hissettim.Onunla bütünmüşüm gibi,onun bir parçasıymışım gibi.O ayken ben yanındakı yıldızmışım gibi.

Taehyung'un aşkı bir anlık beni kendi dünyamdan uzaklaştırmıştı.Gerçek anlamda herşeyi bırakıp ona koşasım vardı.Ama yapamazdım.Benim bir ailem,bir kızım vardı.Ne olur olsun onun geliceğini düşünmeliydim.

Ama kalbim neden bu kadar çok acıyor?Neden bu kadar huzursuz?Çok mu zor hiç bir şey olmamış gibi davranmak?Çok mu zor sanki yıllar önceki Taehyung ve Jin olmak?

Ben onunla hep bütün oldum.Taehyung benim için uçsuz bucaksız deniz gibiydi.Sırlı gök yüzüydü.Görünmüz bir bağ gibiydi.Hep kaçıp gideceğim bir limandı benim için.Çok değerliydi.Ağlarken yanımdaydı,gülerken yanımdaydı,hastalandım baş ucumdaydı,yıkıldım elini uzattı,parçalandım parçalarımı topladı.Ama hiç bir zaman benim için ulaşılan olmadı.Elimi uzatacak kadar yakınımda,ama ulaşamayacağım kadar uzağımdaydı.

Bencil oldum ben,hep onu yanımda istedim.Başkasına gülmesin istedim.Kalbiyle,bedeniyle,ruhuyla benim olsun istedim.Aşk değildi bu.Bu aşktan daha fazlasıydı,aşktan daha öte bir şeydi.Ama olamazdık işte.Biz hiç bir zaman birlikte olamazdık.Belkide ben korkaklık ettim,belkide ben yenildim ama kendimle beraber onuda yakmaya hakkım yoktu.

Ailem evlenmemi,hatta baba olmamı istedi.Diyemezdim onlara ben başkasını seviyorum diyemezdim.Ben onunla olmak için baba olmamayı göze aldım diyemezdim.Ailem için aşkımı feda ettim ilk o gün.

Şu anda yine ailem için ikinci kez ama bu sefer bana kendi ayağıyla gelen aşkımı feda ediyorum.Kızım için kendimi feda ediyorum.

Biliyorum Taehyung bu sefer pes etmicek,ama benden nefret etse bile onu kendimden uzaklaştıracağım.

Şimdi kendimden daha çok Sun'u düşünmeliydim.Sun bu durumdayken onu bırakıp gidemezdim.O bunu hiç haketmiyor.Biliyorum ben gidiyorum desem bir defa bile olsun bana gitme demez,aksine elleriyle uğurlar beni ama diyemem.Ben bu kadar bencil değilim.Bana yıllarını veren kadını en ağır zamanında yalnız bırakamam.

"Seni seviyorum,seni hala ilk günkü heyecanlı çocuk gibi seviyorum"diyemeden ölmekten o kadar korkuyorum ki.O kadar çaresizim ki anlatamam.Her kesin bir hikayesi vardır ya,başlayıpta bitiremediyi,kimsenin dinlemediyi.Benim hikayemde susduklarımla dolu.Satırları ağlıyor.Her bir harfi acı içinde kıvranıyor.Ama benim elimden hiç bir şey gelmiyor.Bu sefer farlı olur sandım,bu sefer kavuşurum sandım.Ama hayat öyle bir oyun oynadıki bana ben bu oyunda çoktan kaybettiğimi anladım.

Umarım beni affedersin Taehyung.Umarım bir gün ölmeden bile olsa sana kavuşurum can yaram...

"Nihayet Jin'in de acılarını kelimelere döke bildim.Nasıl başardım bilmiyorum ama umarım hisslerini size aktarmayı başardım"