Nabzını boşlukta sayan bir gece... (Nazım Hikmet Han.)
Annemi ve babamı küçük yaşta kaybetmenin verdiği acıyla kavrulan bedenim, gece kimsesizliğin verdiği güçsüzlükle göz yaşlarımla ıslattığım yastığım. Mezarlığa gitmeye cesaret bulamayan güçsüz, s...
Süperiiiz.♥️ Bu özel bölüm yılbaşında da olacaktı ama ben maalesef yılbaşında çok hastaydım, grip olmuştum o yüzden olmamıştı kısmet bugüneymiş.😌🙏🏻 Çok fazla detaya girmek istemedim ama aralarda ileriki bölümler için spoi var dikkat edin derim. 😉
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Tehlikeli Gece. -SEVGİLİLER GÜNÜ ÖZEL BÖLÜM-
Ruhum ve yaşamış olduğum bu hayat benim özgürce çizimler yaptığım tuvalimdi. Elimde bana ait fırçam vardı. İstediğim gibi renkler ve çizimler yapıyordum.
Şimdi özgürce çizdiğim her fırça darbelerinde türlü türlü anlamlar yükledim. Bir sürü renkleri karıştırıp milyonlarca, onlarca, sayısız renkler türettim. Hatta çizdiğim bedenlerin ve ruhların bir isimleri bile yoktu.
Bazen benim bile ismimin olmadığı gibi...
Sonra hayatıma düşen yıldırımı dahil ettim. Hayatıma düşen yıldırımı çizdim tuvalime baştan sona kadar.
Ben bazen her fırça darbelerinde kendimi kaybettim, bulamadım ve ben bazen her fırça darbesinde Han'sız olduğum zamanları birleştirdim bensizliğimle. Günlerce hatta aylarca hiç usanmadan tuvalime fırça darbesi attım onunla bilinmezliğe.
Hayatım gün batımı gibiydi. Gökyüzünün cayır cayır kırmızılıkla yandığı gibi bedenim yanıyordu, ruhum yanıyordu. Gece olunca yıldızlarım yoktu belki ama yalnız değildim bunu biliyordum. Ben hiç aklıma bile gelmeyecek bir hayata, hiç beklemediğim bir zamanda, hiç hâyâl ettmediğim bir şekilde dahil oldum. Bir yanı boş olan bu hastalıklı kalbimin artık şimdi her yanı dolu doluydu. İlk zamanlar ne kadar garipsesemde şimdi o kadar çok alışmıştım ki.
Hazel'e.
Kurtuluş'a.
Gencer'e.
Ama Han'a daha çok, yoğun, daha bir başka, fazla, çok...çok fazla.
Evet bir seri katildi. İnsanları öldürüyordu ama bana o kadar başka geliyordu ki. Bu çok değişikti. Aramızda kimsenin duymadığı, görmediği, yalnızca ikimizin gördüğü bir bağ vardı ve bu bağ o kadar kuvvetliydi ki kimse bozamaz, yıkamazdı. Evet insan öldürüyordu. Hayır hayır suçlu insanları öldürüyordu ve hatta bir aile olmuşlardı. Bunu yapmak için izin aldıkları bir babaları vardı. Ama...
Umurumda bile değildi....
Han benim gecemde kayan bir yıldızın parlıklığıydı. Ben ondan artık gidemezdim.
